________________
जीवदयाप्रकरणम् जड़ ते सुत्ता लोहितपूअपाई, बालागणी तेअगुणा परेणं । कुंभी महंताहियपोरसीया, समूसिता लोहियपूयपुण्णा ।। २४ ।। पक्खिप्प तासुं पययंति बाले, अट्टस्सरे ते कलुणं रसंते । तण्हाइया ते तउतंबतत्तं पज्जिज्जमाणाऽट्टतरं रसंति ॥ २५ ।। अप्पेण अप्पं इह वंचइत्ता, भवाहमे पुब्बसते सहस्से । चिटुंति तत्था बहुक्रूरकम्मा, जहाकडं कम्म तहासि भारे ॥२६।। લોહી અને પરુને પકાવનારી અગ્નિથી અત્યંત તપાવેલી, પુરુષના પ્રમાણ જેટલી, મોટી ઉંટ સમાન આકૃતિવાળી લોહી અને પરૂથી ભરેલી એવી લોખંડની, ચારે બાજુથી અગ્નિની વાળાવાળી ભયંકર દેખાતી કુંભી હોય છે.
ઉપર કહ્યા પ્રમાણે અગ્નિથી તપતી અત્યંત દુર્ગધવાલી લોહી-પરૂ વગેરેથી ભરેલી કુંભમાં કરૂણ આક્રંદ કરતા નારકોને નાંખીને પકાવે છે તથા ત્યાં કરુણ આક્રંદ કરતા અને અત્યંત તૂષિત બનેલા પાણીની માંગણી કરે છે, ત્યારે પરમધામિ દેવ, “મદિરા તને અત્યંત પ્રિય હતી', એમ યાદ કરાવીને તપાવેલો સીસાનો રસ પીવડાવે છે. તેથી અત્યંત કરૂણ શબ્દથી રડે છે. ભયંકર રાડો પાડે છે.
મનુષ્ય ભવમાં બીજાને ઠગવામાં પ્રવૃત્ત થવા વડે પોતે જ પરમાર્થથી પરોપઘાતના અલ્પ સુખથી આત્માને ઠગી, માછીમાર-શિકારી વગેરેના ઘણા અધમ ભવોમાં
