________________
जीवदयाप्रकरणम्
मा कीरइ जीवदया अब्बो किं ण्होरएण जीवाणं ?। दुक्खाण अणागमणे तेह सुक्खाणं आगमणे ॥१०३॥'
अब्बो इत्याश्चर्यगर्भितसम्बोधने, दुःखानामनागमने - तन्मूलोन्मूलनद्वारेणानागमनसम्पादनार्थम्, तथा सुखानामागमनेसद्धेतुसेवनद्वारेण सुखसमागमार्थम्, चतुर्थ्यर्थे सप्तमी प्राकृतत्वात्, जीवानां णहोरएण - कृतज्ञतया, जीवदया किं मा क्रियते ? - किमर्थं न क्रियते ?
अयं भाव: दया हि दुःखविनाशसुखसम्पदो:. कारणम्,
દુઃખો ન આવે અને સુખો આવે, એ માટે જીવો પરની કૃતજ્ઞતાથી જીવદયા કેમ કરાતી નથી? I/૧૦૩/
भवो' थे. माश्चर्यमित संबोधन छ. दु:सोन અનાગમનમાં = દુઃખના મૂળને ઉખેડી નાખવા દ્વારા દુઃખો આવે જ નહીં તેવું કરવા માટે, તથા સુખોના આગમનમાં = સમ્યક કારણના આસેવન દ્વારા સુખોનો સમાગમ થાય એ માટે, અહીં ચોથી વિભક્તિના અર્થમાં સાતમી વિભક્તિ પ્રાકૃત હોવાથી છે.
આશય એ છે કે દુઃખનો વિનાશ અને સુખની १. ग - जा की० । जो कीरइ जीवदया अब्बो कण्होरण्णजीवाणं । दुक्खाणमणामणे तहा य सोक्खाण आयण - इति खप्रतौ वृत्तम् । २. क - तहव सो० । ३. ग - अयाण मणे । 1 इत आरभ्य सर्वा प्रक्षिप्तगाथा इति प्रतिभाति किन्तु तालपत्रेऽपि दृश्यमानत्वात् तद्व्याख्याऽपि प्रस्तुता ।
