________________
जीवदयाप्रकरणम् थेवाण होइ दबं तम्मि य जलजलणचोरराईहिं । अवहरियम्मि य संते तिब्बयरं जायए दुक्खं ॥३॥ पविसंति समरमज्झे खग्गुग्गयसिहिफुलिंगदुप्पिच्छे । सागरमज्झेऽवि ह हा अत्थरस समज्जणे पुरिसा ॥४॥
एवं मनुष्यदुःखान्युक्त्वा प्रतिपिपादयिषितमाह - इय नाऊण असारं संसारं दुल्लहं च मणुयत्तं । जण ! कीरउ जीवदया जा विहडइ सम्बदुक्खाइं ॥५॥ પાંગળા, મૂંગા, દરિદ્રતાથી દુઃખી અને બીજાની નોકરી ४२।२। थाय छे. ॥ ८२ ॥
થોડા જીવો પાસે સંપત્તિ હોય છે, તેનું પણ જળ, અગ્નિ, ચોર અને રાજા વગેરેથી અપહરણ થઈ જાય, त्यारे तेभने अत्यंत तीव्र हु:५ थाय छे. ॥ ८ ॥
જેમાં તલવારો અથડાવાથી આગના તણખા ઝરે છે, તેથી જેને સુખેથી જોઈ પણ શકાતું નથી, તેવા યુદ્ધમાં કેટલાક પ્રવેશ કરે છે. તો કેટલાક પુરુષો ધન કમાવા માટે हरियामा ५ प्रवेश ४३ छे.॥ ८४ ॥
આ રીતે મનુષ્યોના દુઃખો કહીને હવે વિવક્ષિત qात ४ छ -
हैन ! ॥शत 'संस॥२ असार छ' भने १. क - इय जाणिऊण सारं संसारे जेण जीव मणुयत्तं । ख - इय नाऊण असारं संसारं दुल्लहं च मणुयत्तं । ग - इय नाऊण असारं संसारे दुल्लहं च मणुयत्तं । २. क - छिंडइ । ख - विउंभइ । ग - विहडइ ।
