________________
૧૦૦
આયાવયંતિ મહેસુ, હેમંતે મુ અવાઉડા ! વાસા લીણા, સંજયા સુમાહિયા માલેરા
પૂણે સમાધિવાળા સંયમી પુરૂષે ઉનાળામાં આવતા પના લે છે, શિયાળામાં ખુલ્લા શરીરે ઠંડી સહન કરે છે અને વર્ષાઋતુમાં અંગોપાંગ ગેપની શાંતિથી તપ સેવે છે. ૧૨
પરીસહ રિઉ દંતા, ધુયોહા જિઈ દિયા ! સવ દુખ પહણઃઠા. પક્કમંતિ મહેમિણે ૧૩
સંસારના સર્વ દુબેને વિશેષ પ્રકારે ક્ષય કરવા માટે મહર્ષિએ બાવિસ પરિસરૂપી શત્રુને દમન કરનાર, મહને દૂર કરનારા અને ઈદ્રિના વિષયને જીતનારા હોય છે. ૧૩ દકરાઈ કરિનાણું, દુસ્સહાઈ સહિતુ ય કેઇડ દેવલેએસ, કેઇ સિઝનિ નીરયા ૧૪
દુખે કરીને સિદ્ધ થઈ શકે તેવા તપ કરીને તેમજ દુઃખે કરીને સહન થઈ શકે તેવા દુઃખ સહન કરીને કેટલાક ભવ્યાત્માએ દેવલોકમાં જન્મે છે અને કેટલાક આત્મા એ કર્મ રજથી વિમુક્ત થઈ સિદ્ધ–બુદ્ધ-મુક્ત થાય છે. ૧૪
ખવિના પુત્ર કમ્બાઈ સંજમેણ તણું ય ! સિદ્ધિમગ્ગ–મણુપત્તા. તારણ પરિણિવુડા ૧પ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
