________________
વગેરેના સંયમાદિ ગુણોને ટકાવવાની ભાવનાથી ગીતાર્થત્વાદિ-ગુણવંત શ્રાવક સુપાત્ર મુનિ વગેરેને સદોષ આહાર વગેરે વહોરાવે તો તે શ્રાવકને ઘણો કર્મનિર્જરાનો લાભ મળે ને થોડું જ પાપકર્મ બંધાય. અસંયતને આહારાદિ દેતાં તેને એકાંત પાપકર્મ જ બંધાય. અહીં આહારાદિ સદોષ હોય કે નિર્દોષ હોય, પણ કુપાત્રને દેવાથી કર્મનિર્જરાનો લાભ ન થાય. આ હકીકત ટીકામાં સ્પષ્ટ સમજાવી છે. પછી શ્રાવક નિગ્રંથને પિંડ (આહારાદિ) અને પાત્ર વગેરે વહોરવા માટે ઉપનિમંત્રણ (વિનંતી) કરે, તે સમયે મુનિમાર્ગની મર્યાદા અને આલોચનાને અંગે આરાધક-વિરાધકપણાનો વિચાર, તથા બળતા દીપક અને ઘરનો વિચાર, તેમજ જીવ નારકાદિ દંડકોમાં બીજાના શરીર નિમિત્તે લાગતી ક્રિયાઓની બીના પણ સ્પષ્ટ સમજાવી છે.
ઉ. ૭ઃ સાતમા ઉદ્દેશામાં અન્ય તીર્થિકોનો ને સ્થવિરોનો સંવાદ જણાવતાં “સ્થવિરોને અન્ય તીર્થિકોએ કહ્યું કે તમે અસંમત છો, ને એકાંતબાલ છો.” આ વિચારનું ખંડન કરતાં સ્થવિરોએ જણાવ્યું કે સંતપણાના ગુણોને સાધતા હોવાથી અમે સંયત છીએ, ને એકાંતબાલ નથી, એમ સાબિત કર્યું છે. તેવા ગુણોથી જે રહિત હોય, તે જ અસંયત અને એકાંતબાલ કહેવાય.
ઉ. ૮: આઠમા ઉદ્દેશામાં ગુરુ, શ્રત વગેરેના પ્રત્યેનીક (વિરુદ્ધ પ્રવૃત્તિ કરનારા શત્ર) જીવોના ૬ ભેદો અને પ્રભેદો તથા વ્યવહારના પાંચ ભેદો, તેનું લ, તેમજ ઐયપથિક બંધનું ને સાંપરાયિકબંધનું સ્વરૂપ કહીને ઐયપથિક બંધના સ્વામી. અને આ ઐયપથિક કર્મના ભાંગા. તેના બંધને અંગે જરૂરી બીના જણાવીને સાંપરાયિક કર્મબંધનાં સ્ત્રી વગેરે સ્વામી અને તેના વૈકાલિક બંધના ભાંગા, તથા કર્મપ્રકૃતિનું અને પરીષહોનું સ્વરૂપ જણાવ્યું છે. તથા કયો પરીષહ કયા કર્મના ઉદયથી હોય છે, કોને કેટલા પરીષહ હોય વગેરે પ્રશ્નોના ઉત્તરો વર્ણવ્યા છે. પછી કહ્યું કે તેજના પ્રતિઘાતથી સૂર્ય દૂર છતાં નજીક દેખાય છે, ને તેજના અભિતાપથી પાસે જતાં દૂર દેખાય છે. આ હકીકતને વિસ્તારથી સમજાવીને કહ્યું કે સૂર્ય વર્તમાન સૃષ્ટ ક્ષેત્રને પ્રકાશિત કરે છે. ને સૂર્યની ક્રિયા વર્તમાન ક્ષેત્રમાં કરાય છે, તથા સૂર્ય પૃષ્ટ ક્રિયાને કરે છે. આ રીતે તાપક્ષેત્રની બીના કહીને માનુષોત્તર પર્વતની બહારના ને અંદરના ચંદ્ર વગેરેની ઊર્ધ્વલોકમાં ઉત્પત્તિને અંગે જરૂરી હકીકત જણાવીને અંતે પૂછ્યું કે ઇંદ્રસ્થાન કેટલા કાળ સુધી ઉપપાતવિરહિત રહે ? આનો સ્પષ્ટ જવાબ આપ્યો છે. શ્રી ભગવતીસૂત્ર-વંદના
૩
