________________
હતી, એટલામાં ઢંદક નજીક આવી પહોંચ્યો. ગૌતમસ્વામી, આસનથી ઊભા થઈ તેની હામે જાય છે. એટલું જ નહિ પરંતુ ગૌતમસ્વામી, સ્કંદક તાપસનું સ્વાગત કરે છે. ગૌતમસ્વામી કહે છેઃ
હે વંદ્વયા, સાયં ! વંદયા, સુસ થે ! વંટયા, ઉરાં વંદયા, સા'યમરાયું !”
અર્થાત્ – હે જીંદક, તમને સ્વાગત છે, તમને સુસ્વાગત છે; હે સ્કંદક, તમને અન્વાગત છે, હે જીંદક, તમને સ્વાગત અન્વાગત છે! મતલબ કે, હે સ્કંદક, પધારો, તમે ભલે પધાર્યા !
વ્યવહારનું કેટલું સુંદર પાલન ! ભવિષ્યમાં ભલે તે જૈન દીક્ષા લેવાનો હોય, પરન્તુ વર્તમાનમાં તાપસ વેષધારીની હામે ગૌતમસ્વામી પોતે જાય, અને એનું આટલું સ્વાગત – સન્માન કરે, એ કેટલું વ્યવહારપાલન !
આ પછી શ્રી ગૌતમસ્વામીએ સ્કંદકના આવવાનો હૃદયગત હેતુ કહી બતાવ્યો. આથી ઢંદકને આશ્ચર્ય થયું, અને તેણે ગૌતમસ્વામીને પૂછ્યું કે – તે એવા પ્રકારના જ્ઞાની કોણ છે કે, જેમણે મારા હૃદયની વાત તમને કહી !” શ્રી ગૌતમસ્વામીએ ભગવાન મહાવીર સ્વામીનું નામ લીધું. અને ભગવાનના જ્ઞાનનો મહિમા કહ્યો. તે પછી ગૌતમસ્વામીની સાથે, સ્કંદક ભગવાનું મહાવીરસ્વામી પાસે આવે છે. ભગવાનને ત્રણ પ્રદક્ષિણા દે છે. ભગવાન સ્કંદક અને વૈશાલિક નિગ્રંથ પિંગલકનો પ્રસંગ કહી બતાવીને પછી લોકાદિનું સ્વરૂપ પ્રકાશે છે. આ ઉપરાંત મરણના ભેદો અને બીજી જે જે બાબતોની શંકાઓ સ્કંદકને હતી એ બધી બાબતોનું સમાધાન ભગવાન્ કરે છે.
ભગવાનના પ્રવચનથી સ્કંદકને રુચિ ઉત્પન્ન થઈ, ભગવાન પ્રત્યે એને શ્રદ્ધા થઈ. છેવટે તેણે પોતાની ઇચ્છા પ્રભુ પાસે વ્યક્ત કરી કે – “હે ભગવનું, હું આપની પાસે પ્રવ્રજિત – દીક્ષિત થવા ઇચ્છું છું. તે પછી ભગવાને સ્વયં સ્કંદકને દીક્ષા આપી. સૂત્રકાર કહે છે:
"तएणं समणे भगवं महावीरे खंदयं कच्चायणसगोतं सयमेव पव्वावे ।'
દીક્ષા લીધા પછી ભગવાનની આજ્ઞા લઈને તે પોતાનું જીવન ઘોર તપસ્યા કરવામાં વ્યતીત કરે છે. ભિક્ષુપ્રતિમાઓ વહન કરે છે. ગુણરત્નસંવત્સર નામનો તપ કરે છે. ઘણી તપસ્યાઓથી શરીર અતિ ક્રશ કરી નાખે છે. છેવટે – ભગવાનની આજ્ઞા લઈ વિપુલપર્વત પર જઈ એક મહિનાની સંખના કરીને કાળધર્મ પામે છે.
શ્રી ગૌતમસ્વામીના પૂછવાથી, ભગવાને જણાવ્યું કે કુંદક અનગાર ૧૫૮
શ્રી ભગવતીસૂત્ર વંદના
