________________
२२६
શ્રી આત્મ પ્રબોધ નિષ્પન્ન થયેલ જે આહારાદિક તે સાધુપ્રમુખને આપવા તે યથાસંવિભાગ કહેવાય छ. सेवे। व्युत्पत्यथ छे.
ગૃહસ્થ પિષધને પારણે પરમ વિનયપૂર્વક ગુરુને જે શુદ્ધ અશનાદિક આપે તે ચોથે શિક્ષાત્રત કહેવાય છે. આ સ્થળે ઉપયોગી હોવાથી ચૂર્ણમાંથી કેટલુંક આપવામાં આવે છે.
पोसहं पारंतेणं साहणं अदाउं न वट्टई, पारेइउ सव्वं साहूणे दाउं पच्छा पारेयव्वं । काहे विहीए दायव्वं ? जाहे देसकालो ताहे अप्पणो सव्वं सरीरस्स विभूसं काऊणं साह पडिस्सयगओ निमंतेइ भिख गिण्हवत्ति साहुणं का पडिवत्ति ! । ता हे अन्नोपडलगं अन्नो भायणं पडिलेहेइ, मा अंतरोइ अदोसा हविअगाइ दोसाय भविस्संति. सो जइ पढमाइ पोरिसिए निमंतेइ अथ्थिय नमोकारइत्ता ताहेघिप्पइ जंइ नथ्थि ताहे न घिप्पइ । तं धरिअव्वयं होहि, इसो घणं लगिजा ताहेपिप्पइ सचिरका विजइ जो वा उग्घाड पोरिसीए पारेइ पारणगइत्तो अन्नो वा तस्स विसजिज्जए तेण सावएण सह गम्मइ संघाडओ बच्चइ एगो न बच्चइ, साहु पुरओ सावगो पच्छओ घरं तेऊण आसणेण निमंतिजा, जइवि न निविठो विणओ पइत्तो ताहे भत्तपाणं सयं देहि अहवा भायणं धरेइ भजा देइ अहवा ठिओ अछिइ जाव दिणं सेसं च गिहिव्वं पच्छा कम्माइ परिहरणहा दाऊणं वंदित्ता विसजइ अणुगच्छिा पच्छासयं भुंजइ, जं च फिर साहुणं न दिन्नं तं सावएण न भुत्तव्वं जहि पुण साहनस्थि तथ्य देसकाल वेलाए दिसावलोओ काययो विसुद्धणं भावेण जइ साहूणो हु तो तो नित्थरिओ तोत्ति" ॥
પષધ પારીને સાધુને વહોરાવ્યા વગર પારણું કરવું કલ્પતું નથી માટે સાધુને દાન દઈ પછી પારણું કરવું ચોગ્ય છે. હવે ક્યારે અને કઈ વિધિએ કરવું તે કહે છે – દેશકાલને અનુસારે પોતાના શરીરને વિભૂષિત કરી અર્થાત્ શૃંગાર કરી સાધુ ઉતર્યા હોય તે સ્થાન (ઉપાશ્રય) માં જઈ સાધુને આહારની વિનંતિ કરે. તે વખતે સાધુ શું કરે તે કહે છે–કઈ પડેલા કેઈ પાત્ર વિગેરે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
