________________
૩૪૫
તૃતીય પ્રકાશ ચરણવાલા, કરમાયેલા પુષ્પોની માળાને ધરનારા, મટકામારતા નેત્રોવાળા અને મનોભીષ્ટ સાધનમાં અસમર્થ એવા જઈ શ્રી વીરપરમાત્માના વચનો સાથે તેમને વિરોધ જોઈ અભયકુમારે કરેલા કપટને જાણી લીધું.
આ વખતે પેલો દંડધારી પુરૂષ બેલ્યો. “દેવ શે વિચાર કરો છો ? આ બધો દેવલોક પોતપોતાની ભક્તિ દેખાડવાને ઉત્કંક્તિ છે, તેથી તમારે જે શુદ્ધ વૃત્તાંત હોય તે સત્વર નિવેદન કરે.”
આ વખતે રેહિણેય બોલ્યા- “જિનપૂજા, સાધુસેવા, દયાપાલન, સુપાત્રદાન અને ચિત્યનિર્માપન આદિ ઉત્તમ ધર્મકાર્યો મેં પૂર્વભવે કરેલા છે.”
તે દંડધર બેલ્યા- “હે દેવ ! પ્રાણુઓને જન્મ એક સ્વભાવે કરીને થતો નથી તેથી તમે જેમ પુણ્યનું વર્ણન કર્યું તેમ તમારા પાપનું પણ કરે. ચેરી. સ્ત્રીલેલુપતા અને બીજા જે કાંઈ નઠારાં પાપકર્મો કર્યા હોય તે નિશંકપણે કહો.
રૌહિણેય બે– ” અહા ! દિવ્યજ્ઞાનને ધારણ કરનારા એવા તમને આવે મતિભ્રમ થયે છે? સાધુઓની સેવા કરનાર શ્રાવકે શું એવા ખરાબ કામ કરે ? તેમ છતાં જે તેઓ એવા કામ કરે તો પછી તેમને આ સ્વવાસ કેમ પ્રાપ્ત થાય? તેથી મેં તે જરાપણ પાપકર્મ કર્યું નથી, શા માટે વારંવાર પૂછો છો ?”
આ વખતે અભયકુમાર કે જે છૂપ રહી આ વૃત્તાંત સાંભળતો હતે તે પોતાના મનમાં તે ચોરની બુદ્ધિની ભારે પ્રશંસા કરવા લાગ્યા. ક્ષણવાર પછી તે ચેરની સમીપે આવ્યું અને તે રૌહિણેયને આલિંગન કરી આ પ્રમાણે બોલ્યો-“હે વીર ! હું આજ સુધી કોઈનાથી છતા નથી. પણ એક તારાથી જીતાઈ ગયો છું, હું તને નિગ્રહ કરી શકો નહીં, એ મોટામાં મોટું આશ્ચય છે. ”
આ પ્રમાણે અભયકુમારે પ્રેમપૂર્વક કહ્યું, એટલે તે રોહિણેય ચાર આ પ્રમાણે બે - “હે રાજકુમાર ! હું શ્રી વીરવાયને હૃદયમાં ધારણ કરતો હતે, તેથી તમારાથી પકડાયો નહીં, તેથી તેમાં કાંઈ પણ આશ્ચર્ય પામવા જેવું નથી, પણ તમે એ મદ્યપાન કરાવી સ્વર્ગની પ્રાપ્તિ કરાવી એ મોટા આશ્ચર્યની વાર્તા.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
