Acharanga Sutra Satikam Part 01

Author(s): Jinendrasuri,
Publisher: Harshpushpamrut Jain Granthmala

Page 411

॥ ३९७ ॥
1
मृषावादः तदकरणतया वा पुनरनुत्थानमिति, नागार्जुनीयास्तु पठन्ति - "जे खलु विसए सेवई सेवित्ता वा णालोएइ, परेण वा पुट्ठो निण्हवर अहवा तं परं सएण वा दोसेण पाविट्ठयरेण वा दोसेण उचलिंपिज्ज' त्ति" सुगमं । यद्येवं ततः किं कुर्यादित्याह - 'लडा हु' इत्यादि, लब्धानपि कामान् 'हुरत्थे'त्ति बहिश्चित्रक्षुल्लकादिवत्तद्विपाकं प्रत्युपेक्ष्य चित्ताद्बहिः कुर्यात् यदिवा हुशब्दोऽपिशब्दार्थे, रेफागमः सुन्व्यत्ययेन द्वितीयार्थे प्रथमा, ततोऽयमर्थो - लब्धानप्यर्थ्यन्ते - अभिलष्यन्त इत्यर्थाः - शब्दादयस्तानुपनतानपि तद्विपाकद्वारेण 'प्रत्युपेक्ष्य' पर्यालोच्य ततः 'आगम्य' झाला दुरन्तं शब्दादिविषयानुषङ्ग, क्त्वाप्रत्ययस्योत्तरक्रियासव्य (सा) पेक्षत्वात्तां दर्शयतितदना सेवनतया परानाज्ञापयेत् स्वतोऽपि परिहरेदिति, एतदहं ब्रवीमि येन मया पूर्वार्थव्यवर्णनमकारि स एवाहमव्यवच्छिन्नसम्यग्ज्ञानप्रवाहः शब्दादिविषयरूपोपलम्भात् समुपजनितजिनवचनसंमद इति । एतच्च वच्यमाणं ब्रवीमीति,
तदाह
,
पासह एगे रूवेसु गिद्धे परिणिजमाणे, इत्थ फासे (मोहे) पुणो पुणो, आवंती के यावंती लोयंसि आरंभजीवी, एएस चेव आरंभजीवी, इत्थवि बाले परिपच्चमाणे रमई पावेहिं कम्मेहिं असरणे सरणंति मन्त्रमाणे, इहमेगेसि एगचरिया भवद्द, से बहुकोहे बहुमाणे बहुमाए बहुलोभे बहुरए बहुनडे बहुसदे बहुसंकप्पे आसवसत्ती पलिउच्छन्ने उट्ठियवायं पवयमाणे, मा मे केइ अदक्खू अन्नायपमायोसेणं, रूययं मूढे घम्मं नाभिजाणह,
܀܀܀܀
।। ३९७