________________
નજીક હતું. ત્યાં શિકારે નીકળેલા ગુણધર રાજાએ બકરીને વીંધી નાખી. પેટ ચીરીને મને બહાર કાઢ્યો અને સાથે લઈ જઈ બીજી બકરીને સ્તનપાનથી મને જિવાડ્યો.
એકવાર ગુણધર રાજાએ પિતાને તથા દાદીમાને પુણ્યાર્થે પંદર પાડાઓ મરાવ્યા અને માંસ મસાલા ભરી તૈયાર કરી બ્રાહ્મણને જમવા માટે બોલાવ્યા. “બેકડે પવિત્ર મુખવાળો હોય છે' આવી માન્યતાથી એ માંસ મને સુંઘાડ્યું. ત્યાં ગુણધરકુમારે બ્રાહ્મણના પગમાં પડી કહ્યું, આ પંક્તિ પિતાને અને બીજી પંક્તિ દાદીમાને ધરાવું છું. તે દેખી મને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું. મેં (બેકડાએ) વિચાર્યું કે હે પુત્ર હમારા. પુણ્યને માટે યત્ન કરે છે, જ્યારે અમે દુઃખી છીએ.
નયનાવલીની દુર્દશા ગુણધરકુમાર સાથે બીજી રાણીઓ જમવા બેઠી, પણ નયનાવલી નહિ દેખાઈ, એટલામાં એક દાસીએ બીજી દાસીને પૂછ્યું. આ પાડાઓ તે આજે માર્યા છે. તે પછી આટલી બધી સડેલી ગંધ કેમ આવે છે? દાસી બેલી આ પાડાની ગંધ નથી, પરંતુ નયનાવલી રાણીએ મલ્યનું ભક્ષણ કર્યુંતેથી કોઢ રેગ થયે છે. તેમાંથી પરૂ ઝરે છે. બીજી દાસી કહે, અરે આ તે પિતાના પતિને ઝેરના પ્રયોગથી મારી નાખ્યા, તે પાપ ફૂટી નીકળ્યું છે તેની ગંધ છે. જવા દે એ વાત, ચાલો બીજી તરફ જઈએ, નહિતર વળી કંઈ કામ બતાવશે. દાસીઓ ગઈ,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
