________________
૧૦૨ રીસાઈ ગયેલી પત્નીને તેને પતિ રીઝવી રહ્યો હતો. તે છતાંયે પત્નીએ અબોલાં લીધાં હતાં. આ જોઈને ધરણના મનમાં થયું કે–“કે સ્વાથી સંસાર છે-જુઓ તે ખરા આ સંસારનું નાટક.” આમ-ધરણને પિતાની પત્ની લક્ષ્મીનું ભૂતકાળનું દશ્ય તેના સ્મૃતિપટ ઉપર તરી આવ્યું. એની વિચારધારાએ સંગ ભાવ તરફ વળાંક લીધે. બીજી બાજુ એને આચાર્ય અહદત્તના સત્સંગનું નિમિત્ત મળ્યું.
નજીકના ઉદ્યાનમાં આચાર્ય અહંદુદત્તને મુકામ હતે. આચાર્ય અદત્તની પ્રશાંત, સૌમ્ય મુખમુદ્દાથી ધરણ પ્રભાવિત થયે. ધરણે નત મસ્તકે વંદના કરી. આચાર્યશ્રીએ ધરણને આગમનનું કારણ પૂછ્યું અને ધરણે પણ જ્યારે આચાર્યશ્રીને તેમના વિરાગ્યનું કારણ પૂછયું તે તેમણે પિતાની આત્મકથા કહી સંભળાવી.
આચાર્ય અહંદૂદત્તની આત્મકથા અચલપુર નગર હતું. જિતશત્રુ રાજા હતા. તેના બે પુત્ર હતા. નામ અપરાજિત અને સમરકેતુ. અપરાજિત યુવરાજ હતે અને નાનો ભાઈ કુમાર હતું. તેને ઉજજયિનીનું રાજ્ય આપ્યું.
એકવાર શત્રુરાજા સમરકેસરી સામે ચઢાઈ કરતા જતાં અપરાજિત તેની સામે વિજયી નીવડ્યો અને પાછા વળતાં “ધર્મારામ” નામના ગામ નજીક છાવણી નાંખી. ત્યાં રાહુ નામના આચાર્યને સમાગમ થયે ધર્મ–ચર્ચા થઈ. અને અપરાજિતનું મન વૈરાગ્ય તરફ ઢળ્યું. અને તે દીક્ષિત બન્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
