________________
૨૦૭
ઘાતી કર્મ ભસ્મીભૂત થઈ ગયાં. લબ્ધિઓ પ્રાપ્ત થઈ અને કાલકને પ્રકાશ કરનારું કેવલજ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું.
પેલે દુષ્ટ ગિરિણુ મુનિના શરીરને બળતું જોઈ રાજી થયે. તે બળતું શરીર જાણે મહાતમ:પ્રભા નામની નરકમાં જવા માટે તેણે દીવીને-પ્રકાશ કર્યો હોય તેવું દેખાતું હતું. કારણકે આ ઉગ્ર પાપથી તે ભૂમિમાં જવાને અધિકારી તે સમયે થઈ ચૂક્યું હતું.
તે સમયે સમરાદિત્યના પ્રભાવથી નજીકમાં રહેલ વેલંધર નામના દેવે અવધિજ્ઞાનથી જાણ તે અગ્નિ બુઝાવી નાખે. કવિ કલ્પના કરે છે કે, જ્યાં કેવલજ્ઞાન રૂપી સૂર્યને ઉદય થાય ત્યાં અગ્નિ નિસ્તેજ થાય તેમાં કંઈ આશ્ચર્ય નથી. વેલંધર દેવે દુષ્ટ ગિરિષણને કહ્યું, “અરે પાપી ! નરાધમ! તે આ શું કર્યું? આ વિશ્વવંદ્ય મહાત્માને ઉપસર્ગ કર્યો, તારા જેવા પાપીને સહસ્ત્રવાર ધિકાર છે.
આ સમયે અવન્તી ( ઉજજયિની) નગરને મુનિચંદ્ર રાજા પિતાની નર્મદા રાણી સાથે આવી વંદના કરી અને વેલંધર દેવને આ શું છે? એમ પૂછતાં દેવે જણાવ્યું કે, “હે રાજન! આ અધમ પુરુષે આ મહાત્માને અગ્નિથી બાળી નાખવાનો ઉપસર્ગ કર્યો છે. તેનું કારણ તે હું જાણતું નથી પણ એને અનંત સંસારના કારણભૂત મહા અશુભ કર્મને બંધ થયે હશે ”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
