________________
રાપ
સુલાસમંજરી રાણીએ પ્રભુને કહ્યું કે, “હે ભગવન! નારકીની ભયંકર વેદના સાંભળી મારું હૃદય કંપાયમાન થાય છે : તે હવે દેનાં વિમાનનું સ્વરૂપ કહે કે જેથી મારા ઉદ્વિગ્ન હૃદયને શાંતિ થાય.
ભગવંતે ફરમાવ્યું કે, હે ભદ્રે ! દેવેના વિમાને સ્વચ્છ ચકચકાટ, આહલાદ ઉત્પન્ન કરનાર, કિરણેથી પ્રકાશિત, રત્નમય અંદર ઉત્તમ જાતનાં ચંદરવા, તેરણ અને ચિત્રોથી મનેહર, પાંચ વર્ણનાં પુષ્પોની માળા યુક્ત, સુગંધી અગરુના ધૂપથી ખુશબોદાર વાતાવરણ યુક્ત, અસરાઓના દિવ્ય વાજિંત્રેના શબ્દથી ગાજી રહ્યા હોય છે. તેવા દિવ્ય વિમાનમાં દેવતાઓ અનેક પાપ અને સાગરેપમો સુધી દિવ્ય ભોગવિલાસે ભગવે છે. અને દિવ્ય સુખમાં લીન બનેલા તે *દેવે વીતેલા કાળને પણ જાણતા નથી.
સુલોચના રાણીએ પ્રશ્ન કર્યો કે, “હે ભગવંત! દેવેનું સુખ સમજાયું, પરંતુ સિદ્ધનું મોક્ષનું સુખ કેવું હોય છે?
ભગવંતે ફરમાવ્યું, “હે ભ! દેવાના સુખમાં અને સિદ્ધ-મેક્ષના સુખમાં મોટું અંતર છે. દેવેનું સુખ શાશ્વત નથી. તે અનિત્ય, કર્મના પાતંત્ર્યવાળું અને ખણુજ જેવું છે, જેમ ખણુજ આવનાર પિતે ખણે એટલે તે માને કે મને કેવી શાંતિ થઈ! પણ ખરી રીતે ખણુજ એ સુખ નથી, તેમ કામ
* પરંતુ દેવના સુખ ભોગવાયા બાદ પુણ્યા ઘટતાં ફરી તિર્યંચ કે માનવ ભવમાં આવવું પડે છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
