________________
૨૧૯
હવે તે જંગલમાં સમજાવી શકાય તેવી ઉપમાવાળી કઈ વસ્તુ ન હોવાથી, જંગલના લોકોને નગરના વૈભવનું સ્વરૂપ સમજાવી શકતું નથી, ભલેએ પૂછ્યું, ત્યાં તે શું શું જોયું! શું શું ખાધું! એના જવાબમાં કઈ પણ વસ્તુનું નામ આવડતું ન હેવાથી લાડવા તથા પકવાન માટે પથરા અને છાણું બતાવી કહે કે આવા આવા લાડવા તથા પકવાન હતા. અને પ્રાસાદ-હવેલીઓ માટે ઝૂંપડાં અને ઝાડ બતાવી, હાથ લાંબા અને ઊંચા કરી બતાવતે પણ ભલેને પૂરી સમજ પડતી નહિ. ત્યારે ફક્ત એક જ જવાબ હતો કે, “એ ખૂબ સારું હતું, ખૂબ સ્વાદિષ્ટ હતું અને બસ, તમને શું કહ્યું, ત્યાં ખૂબ ખૂબ આનંદ આવ્યો.
તેવી રીતે મોક્ષની અંદર જે પ્રકારને અપૂર્વ ન કહી શકાય તે આનંદ અહીં સમજાવ કેવલીઓને પણ જાણવા છતાં અશક્ય છે. કેમકે તે સુખની ઉપમા આપી શકાય તેવું ઉપમેય આ સંસારમાં ક્યાંય નથી. દેવે અને મનુષ્યનાં બધાં ય સુખને. સરવાળે પણ મેક્ષ સુખના અનંતમાં ભાગે પણ ન પહોંચી શકે તેવું તે સુખ છે. અર્થાત એ સુખ કેવલ અનુભવથી જ જાણું શકાય છે, શબ્દોથી જાણી શકાતું નથી.
સર્વજ્ઞ ભગવંતે જે પદાર્થ જે સ્વરૂપે હોય તે જ પ્રકારે કહે છે, તેનાથી ફેરફાર કદાપિ કહેતા નથી. આવી શ્રદ્ધાથી મોક્ષસુખને આનંદ માની શકાય છે.
કેવલી ભગવંતની દેશના સાંભળી મુનિચંદ્ર રાજા તથા તેની રાણી તથા સામતેએ ચારિત્ર સ્વીકાર્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
