________________
૨૧૭
અને ઊંડા જગલમાં લઈ ગયે. રાજા ભૂખ તરસ અને થાકથી કંટાળ્યો હતે.
ઉનાળાનો વખત હતા, તડકે આકરે હતે. હવા આગ વરસાવતી હતી. રાજા થાકીને લેથ થઈ ગયે હતે. તરસને લીધે જીવ કંઠે આવી ગયા હતા. પણ એ ભયંકર જંગલમાં દૂર દૂર સુધી ક્યાંય પાણી નજરે પડ્યું નહીં. રાજાનાં પ્રાણ પાણી વિના તરફડતા હતા. અને રાજા મૂચ્છી ખાઈને ઢળી પડ્યો અને બેશુદ્ધ થઈ ગયે.
એક ભીલ યુવાન ત્યાં આવી પહોંચે. એ સમજી ગયે કે આ મુસાફર ગરમીથી મૂચ્છ ખાઈ પડ્યો છે એણે પિતાની પાસેનું પાણી રાજાના મેં ઉપર છાંટ્યું. રાજામાં કંઈ ચેતના આવી. મેં ઉપર હાથ લાવી પાણી પાવાને ઈશારો કર્યો. તરસને લીધે એનાથી બેલી શકાતું ન હતું.
રાજાને ઘેડા સહિત પિતાની ઝૂંપડીમાં લઈ ગયા. ત્યાં રાજાને ઠંડુ પાણી પાયું. સુંદર ફળોને આહાર કરાવ્યો. અને એક ખાટ પાથરી સુવડાવ્યું. ઘેડાને પણ નવરાવી લીલું ઘાસ ખવડાવ્યું રાજા સ્વસ્થ થયે એટલે તે પિતાને નગર તરફ જવા તૈયાર થયે.
એટલામાં અશ્વના પગલે પગલે રાજાનું સૈન્ય આવ્યું. રાજા આગ્રહ કરી ભીલને પિતાના નગરે લા. મોટી ધામધૂમથી પ્રવેશ કરાવ્યો. પિતાના ઉપકારી ભીલને સ્નાન કરાવી પોતાની જાતે ચંદનનું વિલેપન કરી ઉત્તમ પિશાક તથા આભૂષણે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
