________________
૧૦૩ એકવાર ઉજજયિની બાજુ વિહાર કરતાં મુનિ અપરાજિતને જાણવા મળ્યું કે-સમરકેતુ આળસુ બને છે તેના કારણે રાજપુત્ર અને પુરોહિત પુત્ર અભદ્રિક અને નિરંકુશ બનીને જૈન સાધુઓને સતાવે છે. એટલે અપરાજિત મુનિનું મન ભાઈને પ્રતિબોધિત કરવા અધીરૂં બન્યું. તેઓ ગુરૂમહારાજ પાસેથી અનુજ્ઞા લઈ ઉજ્જૈન આવ્યા, અને રાજભવનના પ્રવેશદ્વારે જઈને મેટા અવાજે બોલ્યા. ધર્મલાભ.” આ સાંભળતાં જ અંતઃપુરની સ્ત્રીઓ બહાર આવી. અને બેલી
ઋષિરાજ ! તમે અહીં કયાંથી? જલદી બહાર ચાલ્યા જાઓ. નહિ તે રાજપુત્ર આવશે તો તમારું અપમાન કરશે.
પણ મુનિએ જાણે સાંભળ્યું જ ન હોય તેમ ઊભા રહ્યા. લાગ્યું કે બધિર હશે ? | મુનિએ ફરી ઊંચા અવાજે કહ્યું –“ધર્મલાભ ? આ સાંભળીને બંને કુમારે ગવાક્ષથી નીચે ઉતર્યા અને પ્રાસાદના દરવાજા બંધ કરી દીધા મુનિએ ત્રીજી વાર “ધર્મલાભ શબ્દ ઉચ્ચાર્યો. બંને કુમારે કુતૂહલ જાગ્યું. તે બેલ્યા–મુનિ ! તમને નૃત્ય કરતા આવડે છે? મુનિ બેલ્યા–હા, પણ ગીત અને સંગીત વગર નૃત્ય ન થાય તેની તમને ખબર નથી? બંને કુમારેએ કહ્યું-ચાલે, અમે ગીત ગાઈશું, વાજિંત્રે વગાડીશું તે તમે નાચશે ને ?
મુનિએ તેમના બેસૂરા સંગીતની ભૂલ કાઢી અને તેમના પુણ્ય-પ્રકાથી તેઓ ગભરાઈ ગયા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
