________________
૧૭૨ - સારથિ કહે, હે દેવ! ઉપાય છે તેવા યોગી-મહાત્માઓ જ જાણી શકે. અમારા સરખા અજ્ઞાની શું જાણી શકે !”
કુમારે નગરલકોને પૂછ્યું, અરે નગરજને! શું આ વાત બરાબર છે. તેઓએ કહ્યું, હા દેવ! એ વાત એમ જ છે. - કુમારે કહ્યું, ‘જો એમ જ છે, તે ઉપાય કર્યા વિના આ વસંત-મહોત્સવ માન, અને આ નાચ-ગાન કરવા તથા જેવાથી સર્યું. આ ઉપાય કરવો જ જોઈએ.
આ સાંભળી કેટલાક સંવેગ પામ્યા. કેટલાક બોધિબીજ પામ્યા. કેટલાકને કુમાર પ્રત્યે બહુમાન થયું. અને નૃત્ય કરતાં અટકી ગયા. અને કેટલાક પ્રશંસા કરવા લાગ્યા. અને કેટલાક તે ઉજાણીમાં જતાં પાછા ફરી ગયા.
આ બધી કુમારની વાત દેવસેન નામના બ્રાહ્મણે રાજાને કહી સંભળાવી. આ કુમારની ચેષ્ટાથી રાજા ચિંતાતુર થયા. અને કુમારને હિત-શિક્ષા આપવા પિતાની પાસે બેલાવવા પ્રતિહારીને મોકલ્યા. પ્રતિહારીએ આવી કહ્યું કે, હે કુમાર ! મહારાજાએ આપને જલદી આવવા માટે આજ્ઞા કરી છે. કુમારે કહ્યું, જેવી વડીલની આજ્ઞા. ”
કુમારે કહ્યું, હે આર્ય સારથિ ! રથ પાછે ફેરવ.” જેવી કુમારની આજ્ઞા” એમ કહી સારથિએ રથ પાછો વાળ્ય. કુમાર રાજા પાસે જઈ નમસ્કાર કરી પાસે બેઠે. રાજાએ કહ્યું, હે કુમાર ! હું જે કંઈ કહીશ, તે વખતે તે કાર્ય અવશ્ય
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
