________________
૧૯૦ - મિત્રને શેક દૂર થઈ ગયે. આ ચમત્કાર જોઈ તેઓએ દેવને પ્રણામ કર્યા. અને પૂછ્યું, “આપ કેણ છે? અને શા માટે આવ્યા છે? તમારા દર્શનથી અમારી વેદના પણ દૂર થઈ ગઈ છે. - દેવે કહ્યું. હું જિન ધર્મના પૂજન માટે આવ્યો છું. તેઓએ પૂછ્યું, અહીં તે ક્યાં છે? દેવે પલંગ પાસે પાયાના ખીલાથી વીંધાઈને મૃત્યુ પામેલા શબને બતાવ્યું. તે જોઈ બંને ક્ષેભ પામી લજજાથી આત્મઘાત કરવા તૈયાર થયા. દેવે સમજાવ્યું કે મરવા કરતાં તેની આજ્ઞા પાળે તે તે મરવાથી વધારે સારું છે. તેઓ બંને પસ્તા કરતાં બેલ્યા કે હવે અમે તેની આજ્ઞા પાળવા ગ્ય રહ્યા નથી, વળી તે તે આવી દશાને પામ્યા છે. તે તે અમે પાપીને શી રીતે આજ્ઞા આપશે!
દેવે કહ્યું, તે ગયે નથી, તે જિનધામ હું પિતે જ છું. હું મરણ પામીને દેવભૂમિમાં ગયે છું. હવે તમે ઉપદેશ માટે યોગ્ય બન્યા છે. કેમકે હવે તમને પસ્તા થાય છે. બહુ પાપ કરનારને પાપ કર્યા પછી પસ્તાવો થતો નથી. પાપ ધોવા માટે પશ્ચાત્તાપ એ પવિત્ર ઝરણું છે. એથી પાપી પણ પુણ્યશાળી બને છે. હવે તમારે ધર્મ જ શરણ કરવા ગ્ય છે. તે સિવાય સર્વ ત્યાગ કરે.
બંધુલા અને ધનદત્ત નમ્રતાથી બોલ્યા, “હે ભગવન! કૃપા કરી હવે અમારે શું કરવું તે બતાવે.” દેવે ધર્મ સમજાવ્યો, ભાવથી તેઓને તે પરિણમે. અનશન વ્રત અંગીકાર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
