________________
૧૪૧ તે સમયે મંત્રસિદ્ધ પુરુષે કહેલી વાત મને યાદ આવી. મેં વિચાર્યું કે હું તીર્થંકર પ્રભુને જ આનું કારણ પૂછું કે, મેં પરભવમાં એવું શું પાપ કર્યું હશે ! કયા કર્મને કારણે મારી રાણીનું હરણ થયું. અને મને રાણીના વિરહનું અત્યંત દુઃખ જોગવવું પડ્યું? પ્રભુએ કહેલે વિજયધર્મ આચાર્યને પૂર્વભવ કે આજ જ ખૂલીપના ભરતક્ષેત્રમાં વિધ્ય પર્વત પાસે તું પશિઅન નામને ભિલોને આગેવાનો હતે. અને શ્રીમતી નામે તારી પત્ની હતી. તું ક્યાં અને છને સંહાર કરતે હતે.
એકદા તે ઉનાળામાં તે પ્રદેશમાં સાધુઓના સમુદાયને છે. તેમની નજીક જઈ તે પૂછયું, કે તમે આ જંગલમાં કેમ હા ! એ કહ્યું અમે માગ ભૂલ્યા છીએ. તે સાંભળી તરત જ બીમતી બોલી. “હે સ્વામિન્ ! આ તપસ્વીઓને માર્ગ બતાવે, અને આકરા તાપથી કંટાળેલા અને ભૂખ્યાને
મૂળ વગેરે આપે.” ૪ પાનીના શબ્દોથી પ્રેરણા મેલા મેં ફળ-કંદ વગેરે લાવી
જુઓને આપવા માંડ્યાં. ત્યારે સાધુઓએ કહ્યું, “હે ભાગ્યશાળી! આ જીવવાળાં સચિત્ત ફળે અમને કલ્પે નહીં. ત્યારે તે કહ્યું, તે પછી બીજું કંઈ ગ્રહણ કરે, નહિ તે અમને દુઃખ થશે. તારા ભાવ જાણી સાધુઓએ ખપે તેવી અચિત્ત વસ્તુ લીધી, પછી તે તેમને માર્ગે ચડાવ્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
