________________
ધરણ બે –મિત્ર સુવદન! દેવી મારા કારણે જ કે પાયમાન થઈ છે. માટે હું મારી જાતનું બલિદાન કરીશ. મારા કહેવાથી જ તે વહાણમાં દ્રવ્ય ભર્યું છે. બાકી તમે સૌ નિર્દોષ છે.”
દેવી સુવર્ણ બેલી–“ધરણ, ત્યારે તે તું જ સમુદ્રમાં પડતું મૂક.” અને ધરણ સઢ પાસે આવીને ઊભે રહ્યો.
લક્ષ્મી રડતાં બેલી, “પણ પતિદેવ? તમે આમ આત્મહત્યા કરશે તે મારૂં કેણ? નહિ નહિ એમ નહિ જ કરવા દઉં. પણ લક્ષમી અંતરમાં રાજી થતી હતી કે જે આમ ધરણ મરી જતું હોય તે મજા..... હજી પણ લક્ષ્મીને દુષ્ટ આશય ધરણ સમજવા તૈયાર ન હતું. તેને મન લક્ષ્મી એક સતી સન્નારી સ્ત્રી હતી.
ધરણે સમુદ્ર-પ્રપાત કર્યો અને તરત જ દેવીએ તેને ત્રિશુળથી ઊંચકીને ફરી સુવર્ણ–દ્વીપમાં મૂકી દીધે.
આજ અરસામાં હેમકુંડલ વિદ્યાધર સુવેલ નગરથી સુવર્ણદ્વીપ તરફ આવી રહ્યો હતો. જે ધરણની સહાયથી હેમકુંડળને આકાશગામિની વિદ્યા સિદ્ધ થઈ હતી તે ધરણને આવા નિર્જન એકાંત દ્વીપમાં જોઈ હેમકુંડલે બધી ઘટના પૂછી–ધરણે બધી વાત કહી.
પછી હેમકુંડલ બોલ્ય-ધરણ કાંઈ ચિંતા ન કરીશ. આપણે હવે સાથે જ અહીંથી રત્નદ્વીપ જઈએ. અને હેમકુંડલનું વહાણ રનદ્વીપ આવી પહોંચ્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
