________________
આ આકસ્મિક મેળાપ થવાથી ધરણે વિચાર્યું કે ખરેખર, સુવદન મારે ઉપકારી મિત્ર છે જેને લઈને જ મારી પ્રિયાને મને સમાગમ થયે...
પણ ધરણને મોટું કૌતુક હતું કે–લમી અહીં આવી કેવી રીતે ? એટલે તેણે લક્ષ્મીને પૂછયું—પછી શું શું બન્યું? “સ્વામિનાથ? શું કહું ! તમે મને મૂકીને ગયા પછી હું તમારી વિરહ-વેદનાથી વ્યાકુલ બની ગઈ છું. ખાવા-પીવાનું છેડી દીધું છે. કેટલાંક લેકેએ મારું અપહરણ કર્યું. અને શીલની રક્ષા માટે હું ભાગીને અહીં આવી છું.”
ધરણે તે લક્ષ્મીની વાતને અક્ષરશઃ સાચી માની લીધી. ખેર, ધરણને લક્ષમી મલ્યાને સંતોષ હતે. જડ અને આવતી બંને લક્ષમી ધરણને મળી હતી. વહાણ ત્વરિત ગતિએ આગળ વધી રહ્યું હતું. મધદરિયે આવ્યું ત્યાં એકાએક વાતાવરણમાં અંધકાર છવાયે. તેફાન ચઢી આવ્યું. અને સુવર્ણદ્વીપની અધિષ્ઠાત્રી દેવી “સુવણું તાંડવનૃત્ય કરતી બોલી–અરે. દુષ્ટ. સુવદન ? તે મારી આજ્ઞાને અવગણીને, મારી પરવાનગી લીધા વગર જે દ્રવ્ય તારા વહાણમાં ભર્યું છે તે ભયંકર ભૂલ કરી છે. માટે એક મનુષ્યનું બલિદાન આપ. નહીં તે તારું વહાણ ભાંગી નાખીશ.”
આ સાંભળીને સૌ ભયભીત બની ગયા. સમુદ્રની દેવી માનવ-બલિ માંગતી હતી. શું કરવું? સી સ્તબ્ધ હતા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
