________________
વિલાસવતી જે મારી ઉપર પૂર્વજન્મના સંબંધથી અત્યંત રાગવાળી હતી, તેણે માન્યું કે મારા ભાવિના થનારા ઈષ્ટ પતિને મારા પિતાએ વધ કરાવે છે. એટલે પ્રાણ ત્યાગ કરવા રાત્રે એકલી ચાલી નીકળી. ચેરેએ તેનાં આભૂષણે લઈ સમુદ્ર માર્ગે પ્રયાણ કરનારા અચલ નામના સાર્થવાહને સોંપી દીધી. માર્ગમાં વહાણ ભાંગી ગયું. તેના હાથમાં પાટિયું આવ્યું, તેથી તે તીર ઉપર પહોંચી. ત્યાં નજીકમાં આશ્રમમાં રહેતી વૃદ્ધ તાપસીએ વિલાસવતીને જોઈ એટલે પિતાના આશ્રમમાં લઈ જઈ તાપસીને વેષ પહેરાવી આશ્વાસન આપ્યું.
સનકુમાર આચાર્ય કહે છે તે વખતે હું જે વહાણમાં બેઠા હતા તે વહાણ પણ ડૂબી ગયું. દેવગે મારા હાથમાં પાટિયું આવી ગયું. તેને આધારે હું પણ તીરે આવી પેલા તાપસીના આશ્રમમાં આવ્યા.
વૃદ્ધ તાપસીએ અમારી હકીકત સાંભળી અગ્નિની સાક્ષીએ હમારા બંનેને વિવાહ કર્યો. ફરી અમે બંનેએ ભાનુદેવ નામના સાથે વાહના વહાણુમાં મુસાફરી શરૂ કરી. ભાનુદેવને કુબુદ્ધિ થઈ અને મને સમુદ્રમાં નાંખી દીધું. પણ પાટિયું હાથમાં આવતાં હું તરત મલયાચલમાં પહોંચે.
ત્યાં ચકસેન નામના વિદ્યારે મને અજિતબલા નામની વિઘા આપી. તે વિદ્યાની મેં સાધના કરી. વિદ્યાદેવી મને પ્રત્યક્ષ થઈ કાર્ય પ્રસંગે સ્મરણ કરવાથી કાર્યસિદ્ધિ કરવાનું વચન આપી પિતે અંતર્ધાન થયાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
