Rushidatta Charitra Sangraha

Author(s): Chandanbalashreeji
Publisher: Bhadrankar Prakashan

Page 351

परिशिष्टम् [१] इसिदत्ताकहा ॥]
[२७७ एवं भाणि, परकज्जतत्तिल्ला सत्थेण समं पधाविदा धुत्ती । कमेण य वच्चंती पत्ता रधमद्दणं णगरं । दिट्टो य तीय रायपुत्तो इसिदत्ता य । इसिदत्ताए सोवणयस्स णिग्गमपवेसाइ णा, पुव्वं चिय चिंतितोवाया इसिदत्ताए धादणुज्जदा जादा । पुणो य चिंतिति-किं मम तावसइत्थिवधेणं ? अण्णं से उवायं काहामि । सा पवा [इ] या ओसोवणितालुग्धाडणीसु विज्जासु कुसला । ततो सा रयणीए ओसोविदजग्गयजणा अल्लीणा रायंगणं । तत्थ य रणो दाराभिकदं वल्लभपुरिसं ओसोवे, छुरयाए घादेति । तस्स एवं सरुधिरं च अंतउंडलं घेत्तुं पविट्ठा विहाडिददुवारा कणगरधसोवणयं । तत्थ य इसिदत्ताए सह पदिणा दत्तोसोवणाए हत्थे मुहं च रुधिरेणं लिंपति । मंसं पुण से उस्सीसयमूले ठावेति । ढक्केतूण य दाराई अवहिदओसोवणी अवक्ता । दिट्ठी य दरप्पभाते सो वल्लभपुरिसो घातितो । कदं च बहुजणेण कोलाहलं महंतं-एस केण वि रायपुरिसो घातितो त्ति । तेण य सद्देण विबुद्धो रायपुत्तो । सुतो य तेण वल्लभपुरिसो विवाडितो त्ति । अत्तणो य तेण वत्थं रुधिरकलंकितं लक्खितं । ताधे उवयुत्तो पदीवप्पभाए णिरिक्खमाणो पेच्छति य इसिदत्तं बहलरुधिरकलंकितकरवदणं सिरदेसविणिक्खित्तं च पुरिसमंसं । तं च तीय तारिसं रूवं दट्ठण कणगरधो संकिदो जादो । ताधे तं सुहप्पसुत्तं उट्ठावेदु भणदि-सुदणु ! का ते इमा अवस्था ? कधय किं सि रक्खसी संवुत्ता ? कीस ते एस अम्हं वल्लभपुरिसो घातितो ? त्ति । सा भीदा परमलज्जिदा धणितं पवेवमाणी भणति-सामि ! णाहं पुरिसं मारेमि, ण वा हं रक्खसी धुवं । तेण भणिदा-किं खु दाणिं ते इमं रक्खसि-सणेवत्थं ति ? पेच्छाहि ताव अत्तणो मुहं हत्थे य त्ति । ततो सा द→णं वेड्डागहिता तुण्हक्का ठिदा । भणिदा य तेण-जाव ते कोइ ण जाणदि ताव लहं धोवाहि हत्थे वदणं चेदि । तदो सा विलिदा धोवदि कर-वदणाई । तं च मंसं सयमेव कणगरधेण लहुं णिक्खदं धरणीए । ददिय (? जादं य) रायकुले रोलं माहिलं ( ? महल्लं)- केण मण्णे एस पुरिसो घाइदो त्ति ।
ततो अण्णदा (तीए) अण्णं पुरिसं घादे, तीय पावाए तधेव रूधिरेण आलित्ता रिसिदत्ता । कणगरधसंतिया छुरिया य माणुसमंसं च से सरीरविलग्गं कणगरधासण्णे ठवेदि। तधेव विणिग्गदा दारढक्कणं कादं । सीदलमंसफरिसेण विबुद्धो रायपुत्तो पेच्छदि य पुण तं तधेव मंसरुधिरोत्थदसरीरं । तदो बाहिं विणिग्गदो दारासपणे पुरिसं घातिदं पेच्छति । ताधे पुणरवि णिययवासघरं अतिसरितो । भणति य तत्थ इसिदत्तं उढवे, पिए ! णादा सि मया णिच्छिदं जधा तुमं रक्खसि त्ति । दुण्णिवारणिज्जो य खलु रक्खसाणं सभावो । इमो हु अण्णो वि ते महादोवारिओ घातितो त्ति । तं अलं ते सुदणु ! पुरिसमंसेणं । कोहि पसादं, विरम दोसादो जाव ते कोइ ण जाणदि चरितं । अहं ते सुदणु ! अण्णाइं मिय-महिसवराहमादीणं मंसाइं पच्चग्गाई दिणे दिणे उवहरावेमि । उवसम । किं ते माणुसमंसेणं । तदो सा असब्भूतअयसा हदा परमदुक्खत्ता रुअमाणी भणति-सामि ! अहं आसमपदं संवड्डिदा ।
१. अंतकुंडलं मो० विना । अंतअंडलं मो० । २. ठावति खं० मो० विना । ३. महंतरं खं० मो०। ४. चिंता-ग० खं० विना ।
D:\chandan/new/datta-p/pm5\2nd proof