________________
(२२२) ॥ रत्नसार ॥ वसा२ ० (अर्ने श्रावक ने)सूक्ष्म ते बादर वसा १ ० काढ्या, आत्मा ने पर अत्तहा परट्ठा चेव १. सापराधनिरपराधेकरी वसा २॥ अपराधै हणे पण निरपराधे नही १॥ सापेक्ष नी दया निरपेक्ष वसो १रहै तथा अत्र गाथा( तथाथावरायजीवासंभकप्पारंभओभवे । दुविहा सावराहानिरवराहासावेरकाचेव नरवेरका॥१॥) जीव बे प्रकारै- सूक्ष्म. बादर, ते मध्ये सूक्ष्म ना १० भेद तथा १० बादरना. सूक्ष्म ना १० भेद ते पांच थावर
मारे छे ! पण एतो निरपराधी छे.वली आपणा अंगमां तथा आपणां पुत्र, पुत्री, गोत्री, आदिकना मस्तकमां अथवा कानमां कीडा पड्या छ, अथवा आपणाज मोढामां के दाढमां के, दांतमां, के जडबामां कीडा पड्या, तेवारे तेमने मारवाना उपायें करी ने कीडानी जग्याएं औषध लगाडवू पडे, पण ए जीवाएं शो अपराध करयो छ ? एतो पोतानी योनि उत्पत्ति स्थान पामीने कर्मने आधीन आवीने अहीं उपजे छे, पण क्यारे कशी दुष्टताथी उपजता नथी. ते कारणमाटे जीवनी पण हिंसा, कारणे करीने श्रावक तजी जाय नहीं. वली बाग बगीचामां गया थका फूल, फल, पांदडां, गुञ्जा प्रमुखने तोडवा सारु चोट देवी, अथवा फल, फूल, तोडी लेवां; ते माटे अढी वशामांथी अडधो गयो त्यारे सवा वशानी दया रही. एटला सवा वशानी दया शुद्ध श्रावक ने छे.
