________________
१२१
બહારના ક્ષેત્રમાં પાતે જાય નહિ, પર`તુ સેવક વગેરે બીજા મનુષ્યને માકલે, તે પ્રેષ્યપ્રયાગાતીચાર છે. ૩. મર્યાંદાથી બહારના ક્ષેત્રમાં બેઠેલા મનુષ્યને ઉધરસ અથવા ખાંખારા વગેરે શખ્સ કરીને પોતાના અભિપ્રાય જણાવવા, તે શબ્દાપાતાતીચાર છે. ૪. મર્યાદાથી ખહાર ક્ષેત્રમાં બેઠેલા મનુષ્યને પેાતાનું રૂપ બતાવીને હાથના ઈસારાથી સમજાવી કામ કરાવવું, તે રૂપાનુપાતાતીચાર છે, ૫. અને મર્યાદાથી બહાર પથ્થર કાંકરા વગેરે ફૂંકીને ઇસારા કરવા, તે પુર્ણલક્ષેપાતીચાર છે. ૩૧. कन्दर्पौत्कुच्य मौखर्य्यसमीक्ष्याधिकरणोपभोगपरिभोगानर्थक्यानि ॥ ३२ ॥
અર્થ-કન્હર્ષ, કાત્સુચ્ચ, માખર્ચે, અસમીથ્યાધિકરણ, અને ઉપભાગપરિભાગાનર્થક્ય એ પાંચ અનર્થદ ડ ત્યાગવ્રતના અતીચાર છે. ૧. રાગભાવની ઉત્કંઠાથી હાસ્યમિશ્રીત ભ‘ડવચન (કુવચન) ખેલવાં, તે કન્દર્યાતીચાર છે. ૨. રાગાદયની તીવ્રતાથી હાસ્ય, બીભસ્ત વચન મેાલવાં અને કાયાથી પણ નિન્દનીય ક્રીડા કરવી, તે કોકુચ્યાતીચાર છે. ૩. મૂર્ખતાથી ઘણાજ નિરર્થક પ્રલાપ કરવો, તે મૌખઅંતીચાર છે. ૪. વિચાર કર્યાં વગર વિના પ્રયાજને અધિકતાથી પ્રવર્ત્તન કરવુ', તે અસમીક્ષ્યાધિકરણાતીચાર છે. ૫. ભાગ ઉપભાગના જેટલા પદાર્થાથી પાતાનું કામ ચાલતુ... હાય, તેનાથી અધિક (વધારે) સંગ્રહ કરવા, તે ઉપભાગપરિભાગાનર્થયાતીચાર છે. ૩૨.
