Jain Sahitya Samaroha Guchha 2

Author(s): Ramanlal C Shah, Kantilal D Kora, Pannalal R Shah, Gulab Dedhiya
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay

Page 335

૩૧૬
જૈન સાહિત્ય સમારોહ – ગુચ્છ ૨ કરી પીરસે છે. બીજી વાર રાંધવાની વાત નહતી. છેકરાને મનથી સ તેષ છે. - તે જ રાતે પેટમાં દુખતાં છોકરો મરી જાય છે. પણ છેલ્લે સુધી આજનો દિવસ સફળ ગયાને આનંદ રહ્યો.
એ છોકરાના મનોભાવ-હાવભાવ જોયા ? કડકડાટ કથા બોલી જાઓ તો કદાચ ચૂકી જવાય. કારણ મૂળ કથા તો શાલિભદ્રના ગુણગાન માટે છે. પણ આ ગોવાળિયાની કથા જરાય ઊતરતી નથી. | મિત્રો વચ્ચે અપમાનિત છોકરાને લજિજત ચહેરે, મા પાસે કજિયે કરતો રડમસ ચહેરે, ખીર કરે તેની પ્રતીક્ષા કરતા આનદિત ચહેરે, સાધુને ખીર વહેરાવતાં બધી પાત્રમાં ખીર પડી છતાં એટલે જ પ્રસન્ન ચહેરે, પછી એ પ્રસન્નતા તે મૃત્યુ સુધી રહી. એ ક્ષણોને ચિરંજીવ કરવી હોય તે ? કથા તો ખરી જ. વધુ સમર્થ માદયમ ચિત્રકલા છે. કોઈ ચિત્રકાર એ ચહેરા પર કેવા ભાવ પાથરી શકે ! કોઈ શિલ્પીને કહીએ તે એ આરસમાં એ સુપાત્રે દાન દેનારને કઈ રીતે કંડારી આપે ?
ખીર વહેરાવતા છોકરાનું ચિત્ર આંખ પાસેથી ખસતું નથી. જૈન ધર્મમાં તે એવા અદભુત પ્રસંગે તરત યાદ આવે કેશા
પૂલીભદ્ર, એલાયચીકુમાર નેમ-રાજુલ, અનેકનાં જીવનની એવી ધણી વિરલ ક્ષણે મૂર્તિમંત કરવા જેવી લાગે
- આધુનિક કલામાયમોને, આ દિશામાં નવેસરથી પૂરેપૂરા કલાઔચિત્યથી કઈ રીતે કામે લગાડી શકાય એ વિચારવા જેવું છે.
મયકાલીન સાધુ કવિઓ શ્રેષ્ટિઓ અને કલાકારોએ ધર્મની અભિવ્યક્તિ માટે હકાકા કલાધ્ય સાહિત્ય, શિલ્પ, સંગીત, ચિત્રકલા, નૃત્ય વગેરેને સારામાં સારી રીતે ઉપય કર્યો હતે.