________________
दृष्टांत : २९०-२९१
१०९ जद स्वामीजी बोल्या-किणहि लाख रुपीयां रौ देवाळो काढ्यौ । पर्छ पइसा रौ तेल आंण्यौ तिणरौ पइसौ परहौ दीयौ यौ पइसा री साहूकार । रुपीया रा गोहं आण्या नै रुपीयो परहो दीयौ तौ रुपीया रौ साहकार । इम पइसा रुपीया रौ तौ साहूकार थयौ पिण लाख रुपीयां रौ देवाळो काढ्यौ तिण रौ साहूकार नहीं । ज्यं पांच महाव्रत पचखी आधाकर्मी स्थानक निरंतर भोगवै । इत्यादिक अनेक दोष सेवै । तिण रौ प्राछित पिण नहीं लेवै । ओ मोटो देवाळी, लोच सू नै तपस्या सू कठे ऊतरे।
पछै मासखमणादिक पचखे नै चोखो पाळे ते तपसा नौ साहूकार पिण पांच महाव्रत भांग्या ते देवाळौ किम ऊतरै ?
२९०. दान मुख्य काया जोग किणहि कह्यौ-उघाड़े मंहढे बोलनै साध नै वहिरावै तौ वहिरी लेवै अनै एक दाणा ऊपर पण पग लागां लेवै नहीं। घर असूझतौ गिण ते किण कारण ?
जद स्वामीजी बोल्या-साधां नै वहिरावै ते मुख्य काया रौ जोग है। तिण काया रा जोग सं चालतां ऊठतां बेसतां अजैणा करतां वहिरावै तथा वहिरावतां फेंक देवै अनै तिणनै पहिला साधां आरे कीयौ है तौ घर असूझतौ ह्र । अनै साधू आरे कीयौ नहीं अन ते ऊठतौ अजैणा करै तौ ऊहीज असूझतौ थयौ।
उघाड़े मुख बोलै ते वचन रौ जोग है, ते बोलतां अजैणा सं घर तथा बोलणावाळी एक ही असूझती नहीं है । उववाइ मै कह्यौ- जे निंद्या करने देवै तौ लेणौ । तौ जे निद्या करै गाळ बोलै ते किसी जैणा करै है इण कारण बोलवारी अजैणा सं तेह ने असूझती न कहीयै तिण सूं तिणरा हाथ सूं लीयां दोष नहीं।
२९१. घी सहित घाट उरही लीधो सं० १८५५ रै आषाढ़ महीने नाथजीदुवारै स्वामीजी घणा साध आर्यां तूं विराज्या। तिहां अजबूजी गौचरी उठया । किणहि घी बहिरायो। आगे गयां एक बाई घाट वहिराय ने पूछ्यौ-थे किण री आर्यों ?
जद त्यां कटौ-म्हे भीखणजी स्वामी रा टोळा री।
जद ते बोली-हे रांडां! थे. पैलकेई म्हारी रोटी ले गई। उरही दो म्हारी घाट । इम कहि घाट लेवा लागी।
जद एक व्रजवासणी वर-हे कीकी ! अतीत नै दीयौ पाछौ मत लै
