Atmashiksha

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 9

હસ્ત મુખે દીસે ભલી, કરતે કારમે નેહ, કનકલતા બાહિર જિસી, અભંતર પિતલ તેહ. ૫૫ પહિલી પ્રીતિ કરે રંગશું, મીઠા બેલી નાર; નરદાસ કરિયે આપણે, પછે મૂકે ટાકર માર. નારી મદન તલાવડ, બુ સયલ સંસાર; કાઢણુ હારે કે નહીં, બુડાવું બન વાર, ૫૭ વીસ વીસાના જે નર, કેઈ નહી તસવંક; પણ નારી સંગત તેહને, નિરો ચઢે કલંક. મુંજ અને ચંડ પ્રદ્યાતના, દાસીપતિ પામ્યા નામ; અભયકુમાર બુદ્ધિ આગલે, તેહ ઠગે અભિરામ. ૨૯ નારી નહીં રે બાપી, પણ એ વિષની વેલ; જે સુખ વાંચછે મુક્તિના, તે નારી સંગત મેલ. ૬૦ નારી જગમાં તે ભલી, જિયે જાયા પુરૂષ રતન; તે સતીને નિત્ય પાયે નમું, જગમાં તે ધન્ય ધન્ય. ૬૧ પા૫ ઘટ પૂરણ ભરી, તે લિયે શિર ભારઃ તે કિમ છૂટીશ જીવડા, ન કરી ધર્મ લગાર. ૬૨ તે ઈસું જાણે કુડકપટ, બલ બલય નુ છાંડ; તે છાંડીને જીવડા, જિન ધર્મનું ચિત્ત માંડ. ૩ જેણે વચને પર દુઃખીયે, જેણે હેયે પ્રાણુ ઘાત; કલેશે પડે નીજ આતમા, તજ ઉત્તમ તે વાત. ૬૪ જમતીમ પરસુખ દીજીએ, દુખ ન દીજે કંઈ દુખ દીજે દુખ પામીએ, સુખ દીજે જ સુખ હય. ૬૫ પરભાત નિંદા જે કરે, એર કૂડા દીએ આલ;