________________
કાર્યું પરિણામ માટે ગમે તેવા કારણભાવને જોડતાં મિથ્યાભાવની પ્રાપ્તિ થશે. કેમકે તેથી તે કાર્ય કારણ ભાવ જ નષ્ટ થઈ જશે. આ માટે ખાસ જાણવું કે “કારણભાવની મુખ્યતાએ જે કાર્યનું જે કારણ છે તે કારણુભાવને આધીન જ તે કાર્ય છે. અને કાર્ય પરિણામની મુખ્યતાએ, જે જે કાર્યપરિણામ છે. તે તે ત ગ્યકારણતા સહિત જ હોય છે માટે જે કારણને જે કાર્યપરિણામ સાથે જેવા પ્રકારને સંબંધ હોય તે અપેક્ષાએ તેની તેવા પ્રકારની કારણુતા જાણવી. અને જે કાર્ય જે કારણુતાને આધીન છે. તે કાર્યને તથાવિધ કારણુતા સહિત જાણવું જોઈએ. કોઈ પણ સંસારી આત્માના સાધક યા બાધકભાવના કાર્યપરિણમનમાં નિમિત્ત કારણું યા ઉપાદાનકારણની ઉપકારતા અથવા તે અનુપકારકતા મુખ્યત્વે તે આત્માના કર્તવસ્વભાવને આધીન છે. અને આત્માને કર્તવસ્વભાવ પિતાના સાધ્ય (કાર્ય) ભાવને અનુરૂપ પ્રવર્તે છે એમ જાણવું, માટે આત્માથી આત્માઓને આત્માર્થ માટે સૌ પ્રથમ સાધ્યશુદ્ધિ અનિવાર્ય આવશ્યકતા છે એમ જાણવું. સર્વે જે કઈને કઈ ભાવના સાધક તે હોય છે જ પરંતુ આત્માર્થ સિવાયની સર્વ સાધના આત્માને વિડંબક છે એમ જાણવું.
આત્માને મોક્ષાર્થની સિદ્ધિમાં આમાના સમ્યકત્વનામના ગુણપરિણમનરૂપ ઉપાદાન કારણુતાની અનિવાર્ય આવશ્યકતા છે. માટે તે સમ્યક્ત્વપરિણમનની પ્રાપ્તિનું કિંચિત સ્વરૂપ જણાવીએ છીએ. સમ્યક્ત્વપરિણામને શાસ્ત્ર કાએ શમ-સંવેગ-નિવેદ–અનુકંપા અને આસ્તિય
