Book Title: Vismi Sadini Viral Vibhuti Part 01
Author(s): Hemvallabhvijay
Publisher: Sahasavan Kalyanakbhumi Tirthoddhar Samiti Junagadh
View full book text
________________
હોસ્પીટલમાં રાખવાની હવે કોઈ આવશ્યકતા ન હોવાનું જણાવી ઉપાશ્રયમાં
ઉપાય જણાતો હતો.. લઈ જે રીતે ધર્મ આરાધના કરાવવી હોય તે રીતે કરાવવા માટે
અમદાવાદના વૈદ્યરાજ ભાસ્કરભાઈ હાડકર અને ધોરાજીના હોસ્પીટલમાંથી રજા આપવા છતાં મહાત્માએ તે રીપોર્ટને તાત્કાલિક
આયુર્વેદિક ડોકટર મેહુલભાઈ સાંઘાણી સાહેબજીના શરીરમાં કફના ગટ્ટા અમદાવાદ મોટા ડોકટરોનો અભિપ્રાય લેવા મોકલ્યો.
થયા હોવાનું જણાવતાં હતા તેથી તેઓએ આ ગાંઠોને ભેદવા માટે ઉકાળા | બીજા જ દિવસે તેમના તરફથી સમાચાર આવ્યા ત્યારે જૂનાગઢના વગેરેના ઉપચારો શરૂ કરતાં પૂજ્યશ્રીને આવી અવસ્થામાં પણ આ ઉકાળા ડોકટરોનો અભિપ્રાય હતો તે જ વાત અમદાવાદના ડોકટરોએ પણ જણાવતાં
વગેરે વિરાધનાઓ કરાવવાનું જરાપણ ઇષ્ટ ન હતું.. “આ વિરાધના દ્વારા હવે અન્ય કોઈ વિકલ્પના અભાવમાં પૂજ્યશ્રીને વાસ્તવિકતાનો ખ્યાલ આપી જીવોની હિંસા કરીને જીવવા કરતાં સમાધિમય મરણ આવતું હોય તો શું મુનિ હેમવલ્લભવિજયજીએ હવે બસ આત્માની જ ચિકિત્સામાં લાગી વાંધો છે ? હવે કેટલું જીવવાનું છે ? આ જતા દિવસોમાં વિરાધનાઓ કરીને ભાવોપચારમાં મગ્ન રહેવા જણાવ્યું અને કારતક વદ પાંચમના સવારે શું ફાયદો છે?’ આવા જ ચિંતનમાં રહી પોતાની આત્મિક આરાધનામાં લાગી હોસ્પીટલમાંથી રજા લઈ ઉપાશ્રયમાં આવ્યા હતા. પૂજ્યશ્રી તથા મુનિ ગયા હતા અને અનાદિકાળના ભવભ્રમણ દરમ્યાન આત્મા ઉપર લાગેલી હેમવલ્લભવિજયજી સિવાય વ્યાધિની ગંભીરતાનો સ્પષ્ટ ખ્યાલ લગભગ કર્મોની ગાંઠોને ભેદવા પ્રબળ ભાવોપચાર શરૂ કરી દીધા હતા. કોઈને આપવામાં આવ્યો ન હતો. તેથી તેઓશ્રી પ્રત્યેના ભક્તિ-બહુમાન અને ‘રાગ ભાવ ધારતપુદ્ગલથી, જે અવિવેકી જીવ, લાગણીવશ કેટલોક ભક્તવર્ગ તથા મોહવશ સ્વજનાદિ તેઓશ્રીને વાહન પાય વિવેક રાગ તજી ચેતન, બંધ વિગત સદીવ.’ દ્વારા અમદાવાદ લઈ જઈ વ્યવસ્થિત ઉપચારાદિની ભાવનાવાળા હતા. (જેના હૃદયમાં ભેદ-જ્ઞાનનો પ્રકાશ હોતો નથી તેવા અવિવેકી જીવો તો મેહુલભાઈ સાંઘાણી તથા અમદાવાદના ભાસ્કરભાઈ હાડકરના સલાહ પુદ્ગલના પ્રેમી હોય છે અને પુદ્ગલભાવના રાગી હોય છે, પરંતુ જે વિવેકી સૂચન મુજબ આયુર્વેદિક ઉપચાર ચાલતાં હતા તો બીજી તરફ ડોકટરના મત હોય છે, જેના હૃદયમાં ચેતન અને પુદગલના ભેદવિજ્ઞાનનું અજવાળું થઈ મુજબ પૂજ્યશ્રી કેન્સરના દ્વિતીય તબક્કામાંથી પસાર થઈ આગળ વધી રહ્યા જાય છે તે પુદ્ગલપ્રેમને ત્યજીને નિબંધન બની જાય છે.) હતા. દેહના કોઈ અન્ય સ્થાનેથી ગાંઠો છૂટી પડી પડીને લીવરમાં આવી રહી ઈમ વિવેક હિરિદે મેં ધારી, સ્વ પર ભાવ વિચારે, હોવાનું તેઓ જણાવતાં અને ધીમે ધીમે ગળા પાસે પણ એક મોટી ગાંઠ કાયા-જીવ-જ્ઞાનગ દેખથ, અહિ-કંચીકી જિમ ન્યારો.' જોવામાં આવી રહી હતી તેથી હવે સંપૂર્ણ શરીરના બહુધા ભાગમાં કેન્સરની
(હદયમાં વિવેક એટલે કે ભેદજ્ઞાન ધારણ કરીને ‘સ્વ’ ‘પરી’નો વિચાર અસર પ્રસરી ગયેલ હોવાથી તથા ૯૬ વર્ષની દીર્ઘ ઉંમરે અત્યંત કૃશ બની કરવો, આ જ જ્ઞાનદેષ્ટિથી જેમ અહિ અર્થાત્ સર્પ અને તેની કાંચળી અલગ છે, ગયેલા આ દેહમાં લોહી-માંસાદિની અલ્પતાને કારણે ઓપરેશન દ્વારા તેમ આ શરીર અને જીવ પણ જુદા છે આ વિચારણા કરવી જરૂરી છે.) કાપકૂપ કરવી વ્યર્થ જણાતી હતી, તેથી જરૂરીયાત વગરની નિષ્કારણ પીડા પૂ.ચિદાનંદજી મહારાજ રચિત ‘પુગલગીતા'ના આ વચનો લક્ષમાં લઈ ઉપજાવવામાં કોઈ લાભ જણાતો ન હતો. સમય પસાર થવા દેવો અને હવે પૂજ્યશ્રી દેહ પ્રત્યે નિરપેક્ષ બની આત્મભાવમાં સ્થિર થઈ રહ્યા હતા. આયુષ્ય બળવાન હોય તેટલો સમય પણ સમાધિમય પસાર થાય તે જ શ્રેષ્ઠ ‘મોટું વનના[, પરિ ગનાતું, વિમવત્, શરીરાત્રેત ! ‘હું સ્વજનોથી,
પૂજ્યશ્રી પ્રભુના માર્ગના અણગાર હતા...
છર્ક
