________________ દેવ ખંભતાય છે. - જયદેવ ગુસ્સાથી આસન ઉપરથી ઉભો થઇ ગયો હત; પણ મેનકાએ તેનો હાથ પકડી પોતાની પાસે બેસાર્યો. તેણે પિતાના બન્ને કમળ કરો જયદેવના ખભા ઉપર મૂકયા અને મુખ ઉપર મંદહાસ્ય તથા નયનમાં જાદૂ ભરીને મીઠા મધુર સ્વરે કહ્યું. “હાલા જયદેવ ! શું તમે ગુસ્સે થયા છે?” થયું; જયદેવને ગુસ્સે ચાલ્યો ગયો. તેણે મેહવશ બનીને એ સ્થળાંગી મોહમયી મેનકાને પિતાની તરફ ખેંચતાં કહ્યું. “વહાલી મેનકા ! ખરેખર તું ઘણુંજ સુંદર છે.” ભેળો જયદેવ મેનકાનાં હાસ્ય અને જાદૂથી મહાત થયો અને તે કાંઈ કહેવા જતો હતો એટલામાં એક દાસીએ આવી જયદેવને કહ્યું “મંત્રીશ્વરને અનુચર આપના માટે સંદેશો લઈને આવ્યો છે.” “મંત્રીશ્વરને અનુચર ?" જયદેવે આશ્ચર્ય પામીને પૂછ્યું. “અને તે અહીં આવ્યા છે ? “જી હા.” દાસીએ ઉત્તર આપે. શે સંદેશ લાવ્યો છે?” જયદેવે પુનઃ પૂછયું. એજ કે મંત્રીશ્વર આપને અત્યારે જ યાદ કરે છે.” દાસીએ જવાબ આપ્યો. “ઠીક.” જયદેવે કહ્યું એટલે દાસી ચાલી ગઈ અને તેણે મેનકાના - સામે જોયું. મેનકા હસી અને પછી ક્ષણવાર રહીને બેલી. " જાઓ; પરંતુ દૃઢ રહેજે.” “પણ ન જાઉ તે ?" જયદેવે કહ્યું. એમ ન થાય. જાઓ તો ખરાજ; પરંતુ ભોળા બનશે નહિ.” મેનકાએ સલાહ આપી. જયદેવ તૈયાર થઈને મહાલયની બહાર આવ્યો. અનુચર તેની રાહ જોઈને ઉભો હતો. તેઓ બને, જયદેવ આગળ અને અનુચર પાછળ, એપ્ર. માણે મંત્રીશ્વરના આવાસ તરફ રવાના થયા.કેટલીક વાર પછી તેઓ નિશ્ચિત સ્થળે આવી પહોંચ્યા. જયદેવ આવાસમાં ગયો અને અનુચર બહાર રહ્યા. જયદેવ મંત્રીશ્વરના આવાસથી જાણતો હતો એટલેત્વરાથી સીધે અંદર ચાલ્યો ગયો અને જે ખંડમાં મંત્રીશ્વરની બેઠક હતી, તે ખંડની પાસે આવીને ક્ષણવાર ઉભા રહ્યા. જયદેવ નગરશેઠનો પુત્ર હતો અને
