Supasnahachariyam Part 02

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 14

कमलसिट्ठिकहा !
२८३
अहव जहट्टियभणणे रूस पुत्तो विरच्चई संयणो । एवंपि होउ तहवि हु असच्चउच्चारणमजुतं ॥ १११ ॥
यतः;
रूस वा परो मा वा विसं वा परियत्तउ । भासिय सया सच सव्वेसिं हियकारणं ।। ११२|| हमहुराई परिणइविरसाई न सज्जणा पर्यपंति । किंतु परिणइसुहाई मुहकडुयाईपि वयणाई ||११३ ||
कञ्च ।
यमेव मुणइ देवो जो जारिसओ तहावि में एयं । पुच्छर जहद्वियं, ता सागरभणिय इह पमाणं ॥ ११४ ॥
।
भणिए तो रन्ना हरिसभरुन्भिन्नबहलपुलएणं । नियकंटकंदलाओ तक्कंठे ठाविओ हारो ।। ११५॥ भणियं पुणो पुणो तह अहो अहो पुरिसवग्गसिररयणं । धणतणयहाणिमगणिय जेणेवं अवितहं भणियं ॥ अज्जवि रयणाधारा धरणी अज्जवि न एइ कलिकालो । दीसंति जेण एवंविहाई वरपुरिसरयणाई ।। ११७ ॥ काले वरिसंति घणा कुसुमंत वणस्सईउ जं काले । हुति तिणाइवि दुद्धं तं सव्वं सचमाहप्पं ॥ ११८ ॥ जं गचकंपि नहे रहेइ जमिला न जाइ पायालं । तमहं मन्ने सव्वं माहप्पं सच्चसंघाणं ॥ ११९ ॥ ता सव्वहाव एसो कमलो सिट्ठी विसिजणजिहो । इय भणिउं कणयमयं सिरिपट्टे ठाव भाले ॥१२०॥ afra fasो मज्झवि पुरओ तुह अलियवयणपउणस्स । जुत्तो जीहाछेओ लज्जिज्जर किंतु सेट्ठिस्स || सागरगाहियस्स कयाणगस्स नामपि पुण न वित्तव्यं । सिरिकपल सिद्विचरिएण रंजिओ सोवि पभणेइ || सव्वपि समपिस्सं तमहं नरनाह ! कमलसिट्ठिस्स । किं ऊणं मह तइ सामियम्मि पूरिस्सए जमिमो || राया सागरमविहवरंजिओ सयलमंतिवग्गस्स | ठावेइ तं पहुत्ते विविह काऊण सम्माणं ॥ १२४ ॥
अथवा यथास्थितभणने रुष्यति पुत्रो विरज्यते स्वजनः । एवमपि भवतु तथाप्यसत्योच्चारणमयुक्तम् ॥ १११ ॥ रुष्यतु वा परो मा वा विषं वा परिवर्तताम् । भाषितव्यं सदा सत्यं सर्वेषां हितकारणम् ॥ ११२ ॥ I मुखमधुराणि परिणतिविरसानि न सज्जनाः प्रजल्पन्ति । किन्तु परिणति सुखानि मुखकटुकान्यपि वचनानि ॥ स्वयमेव जानाति देवो यो यादृशस्तथापि मामेतम् । पृच्छति यथास्थितं, ततः सागरभणितमिह प्रमाणम् ॥ इति भणिते ततो राज्ञा हर्षभरोद्भिन्नबहलपुलकेन । निजकण्ठकन्दलात् तत्कण्डे स्थापितो हारः ॥११५॥ भणितं पुनः पुनस्तथा अहो अहो पुरुषवर्गशिरोरत्नम् । धनतनय हानिमगणयित्वा येनैवमवितथं भणितम् ।। अद्यापि रत्नाधारा धरणिरद्यापि नैति कलिकालः । दृश्यन्ते येनैवंविधानि वरपुरुषरत्नानि ॥११७॥ काले वर्षन्ति घनाः कुसुमयन्ति वनस्पतयो यत्काले । भवन्ति तृणान्यपि दुग्धं तत्सर्वं सत्यमाहात्म्यम् ॥ ११८ ॥ यद् ग्रहचक्रमपि नभसि तिष्ठति यदिला न याति पातालम् । तदहं मन्ये सर्व माहात्म्यं सत्यसंधानाम् ॥ ११९॥ तस्मात् सर्वथाप्येष कमलः श्रेष्ठी विशिष्टजनज्येष्ठः । इति भणित्वा कनकमयं श्रीपट्टे स्थापयति भाले ॥ १२०॥ भणितो विमलो ममापि पुरतस्तवालीकवचनप्रगुणस्य । युक्तो जिह्वाच्छेदो लज्ज्यते किन्तु श्रेष्ठिनः ॥ १२१ ॥ सागरगृहीतस्य क्रयाणकस्य नामापि पुनर्न ग्रहीतव्यम् । श्रीकमल श्रेष्ठिचरितेन रञ्जितः सोऽपि प्रभणति ॥ १२२॥ सर्वमपि समर्पयिष्यामि तदहं नरनाथ ! कमलश्रेष्ठिने । किमूनं मम त्वाये स्वामिनि पूरायेष्यति यदयम् ॥ १२३ ॥
I