________________
रायपसेणइय सुत्तनो
सार
॥२६॥
वचनना पांत्रीश गुणोथी संयुक्त पवा श्रमण भगवान महावीर जे वखते आमलकप्पा नगरीमा आव्या ते वखते तेमनी साथे आकाएवी भाषाथी कोई विवेकी जन भगवानना स्वरूप संबंधी भुलावामां न पडे, माटे ज आचार्य समंतभद्र जणावे छे के
"देवागम-नभोयानचामरादिविभूतयः । मायाविष्वपि दृश्यन्ते नातस्त्वमसि नो महान्" ॥ अर्थात्-इंद्रजाळ करी बतावनारा, पोतानी पासे देवो आवे छे एq बतावी शके छे अने चामर वगैरेने अद्धर राखी बतावे छे. हे || भगवन् ! अमारे मन तु, तारी पासे देवो आवे छे तेथी मोटो नथी पण तारुं वीतरागपणु ज तारौ महत्तानुं खरं कारण छे एम हुँ मानुं छु।
५० "सत्यवचनना पत्रिीश अतिशयो जणावेला छे" एम समवायांगसूत्रमा मूळमां लखेलं छे. ए माटे मूळमां "पणतीस सच्चवयणाइसेसा पण्णत्ता" एवं वचन छे पण ए पात्रीश अतिशयो कया कया छे? ए बाबत मूळमां कशुय जणावेलु नथी. मूळना ए वचननी टीका करतां आचार्य श्रीअभयदेव जणावे छे के-"सत्यवचनना अतिशयो आगममा दीठामा आव्या नथी पण ग्रंथांतरमा नेधेिला छे." ["सत्यवचनातिशया आगमे न दृष्टाः एते तु प्रन्थान्तरदृष्टाः संभाविताः"-समवायांग टीका पृ. ६३] टीकाकारना आ उल्लेख उपरथी 'आ अतिशयो आगमिक छे के नहि । एवो प्रश्न जरूर उठी शके छे. एना समाधाननु आ स्थान नथी पण ए वस्तु विचारणीय तो खरी ज. टीकाकारे १० ए पांत्रीश अतिशयो आ प्रमाणे बतावेला छेः १ संस्कारिता, २ उदात्तता, ३ उपचारोपेतता, ४ गांभीर्य, ५ पडछंदो पडवो, ६ सरळता, ७ संगीतयुक्तता, ८ महार्थता, ९ पूर्वापर अविरोध, १० शिष्टता, ११ असंदिग्धता, १२ अखंडनीयता, १३ हृदयंगमता, १४ देश अने काळजें अनुसरण, १५ तत्त्वानुरूपता, १६ अतिविस्तर अने असंबद्ध अधिकार रहितता, १७ पदोनी परस्पर सापेक्षता, १८ अभिजातता, १९ अतिस्निग्ध मधुरता, २० परमर्मनो अप्रकाश, २१ अर्थ अने धर्म साथेनो संबंध, २२ औदार्य, २३ परनिंदा अने स्वप्रशंसानी अभाव, २४ प्रशस्यता, २५ व्याकरणनो अविरोध, २६ सतत कुतूहल जनकता, २७ अद्भुतता, २८ अतिविलंबरहितता, २९ विक्षेप वहेम वगैरे दूषणर्नु न होवू, ३० हकीकतोनी नवीनता, ३१ खास प्रकारनी विशेषता, ३२ वर्ण पद अने वाक्योनो घटना, ३३ साहसयुक्तता, ३४ अखेद अने
For Private & Personal use only
Jain Education in hand
Jww.limelibrary.org