________________
रायपसेणइय सुत्तनो
सार
रत्ननी, पानामां परोवेलो दोरो तपनीयनो, दोरानी गांठो विविधमणिमय, खडियो वैडूर्यनो, खडिया- ढांक' रिष्टरत्ननु, तेनी सांकळ तपनीयनी, मपी-शाही रिटरत्ननी, लेखण बजनी अने अक्षरो रिष्टरत्नमय छे. एवा रत्नमय पुस्तकमांनुं बधुं लखाण धर्मसंबंधी छे अश्वा बीजी रीते कहीए तो ए पुस्तक एक धार्मिक शास्त्र छे.
ते व्यवसायसभानी उत्तरपूर्वे आगळ वर्णवेला धरा जेवडी लांबी पहोळी अने ऊंडी एवी एक मोटी नंदा पुष्करिणी आवेली छे.. तेनी उत्तरपूर्वे आठ योजन लांबु पहोळ अने चार योजन जाडं एवं सर्व रत्नमय अतिशय मनोहर एक मोटुं बलिपीठ आवेलुं छे. ५
प रीते वर्णवेलु सूर्याभदेवर्नु वसतिस्थान वधारेमां वधारे मनोहर अने सर्व प्रकारे अतिशय आकर्षक छे.
[१३२] ते काले ते समये ताजा अवतरेला सूर्याभदेवे आहार शरीर इंद्रिय श्वासोच्छ्वास अने भाषा मननी पर्याप्तिद्वारा शरीरनी वर्णन करे छे, पण तेओ पुस्तकना नाम बाबत कशो उल्लेख करता नथी, तेम तेना मूळकर्ता, टीकाकार, तेमां आवेला विषयोनी चर्चा वगेरे पुस्तक संबंधी महत्त्वनी बाबत माटे एक आंकडो पण पाडता नथी. जे अंगो उपांगो के पूर्वो वगेरे जैनशास्त्रो प्रसिद्ध छे तेना करतां ए पुस्तक शुं कोई जुदा प्रकारचें हशे? मूळमा फक्त एटलं लखेलं छे के ए पुस्तकमा धर्म संबंधी लखाण छे, पण ते लखाण कया धर्मने लगतुं १० छे, कोणे लखेलु छे अने शा उद्देशथी लखेल छे एवी कोई माहिती मूलकारे आपी नथी. बीजी वाचनामां आ पुस्तकने धम्मिए सत्थे' अर्थात् 'धार्मिक शाख' तरीके जणावेलु छे. आ स्थळे समितिवाळा पुस्तकमा मूळ अने टीकामा पाठभेद छे. जे पाठ टीकामां बीजी वाचनानो कहेलो छ तेने संपादके अहीं मूळमां छापेलो छे अने जे पाठने टीकाकारे प्रस्तुत मूलनो मूळपाठ जणावेलो छे ते पाठ मूळमा देखातो नथी. आवा प्रकारना मूळगत अने टीकागत पाठभेदो आ सूत्रमा तेम ज अन्य सूत्रोमां अनेक स्थळे रहेला छे तेथी विचारक अभ्यासी शुद्ध अने प्राचीन पाठने तारवी काढी अर्थ मेळववा प्रयत्न करे तो ज मूळना भावने पामी शके, नहि तो भुलावामां पडे तेवं छे.
॥८७॥
Jan Education in
For Private sPersonal use Only
wwwinelibrary.org
