________________
મહાવીરે વટ પાડવા માટે
ક્યું જ નહોતું
!
વટ પાડવા માટે થતી કોઈ પણ પ્રવૃત્તિમાં વિવેકનો સદંતર અભાવ હોય છે. વિવેકપૂર્વક થયેલી પ્રત્યેક પ્રવૃત્તિનો વટ પડતો હોય છે, પરંતુ એ વટ ઝટ નજરે ચઢે એવો નથી હોતો. પિત્તળને સોના જેવો વટ મારવા માટે પોતાનો બાહ્ય ચળકાટ જરાય ઝાંખો ના પડે એની ચિંતા કરવી પડે છે. સોનું એવી ચિંતાથી મુક્ત હોય છે.
સોના અને પિત્તળ વચ્ચે પાયાનો એક મુખ્ય તફાવત છે. સોનું હંમેશાં પોતાને કોઈ સાચી રીતે પરખનાર પાત્ર મળે એની પ્રતીક્ષામાં રહે છે. પિત્તળ હંમેશાં પોતાને કોઈ સાચી રીતે પરખી (ઓળખી) ન કાઢે એવી ચિંતામાં અને એવા રઘવાટમાં રહે છે. પિત્તળ હંમેશાં ઉતાવળ કરે છે. પોતાનું મૂલ્ય જલદી થઈ જશે તો સારું નહિતર જો કાટ લાગી જશે તો અસલી સ્વરૂપ પ્રગટ થઈ જશે એવો ભય એને વળગેલો રહે છે. સોનું નિર્ભય રહીને યોગ્ય સમયની પ્રતીક્ષા કરે છે. ભગવાન મહાવીરને વટ પાડવાની ગરજ નહોતી. એમણે તો જે કાંઈ કર્યું તે સહજરીતે કર્યું. ઉપવાસ કરવાના સંકલ્પ વગર જ ઉપવાસ કર્યા. વસ્ત્રો છોડવાની વૃત્તિ વગર જ વસ્ત્રો છોડ્યાં. આવું ક્યારે થઈ શકે ? જ્યારે શરીરનું ભાન ગૌણ બની ગયું હોય અને પૂર્ણ રૂપે આત્મામય બની જવાયું હોય ત્યારે...!
બાજુ આ જ માર મહાવીર, તારા... મધ્યવીરો અAT
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
