________________
પવિત્ર યાદ છે. વર્તમાનકાળનું વિલાસ ભવન છે. ભવિષ્યકાળનું ભાતું છે. સ્વર્ગની સીડી છે. મોક્ષનો આધારસ્તંભ છે. નરકના માર્ગમાં દુર્ગમ પહાડ છે.
કાળક્રમે એ મંદિર કુદરતી સંજોગોને લીધે પડી જાય, તેમાંની પ્રતિમાઓ જમીનમાં દટાઈ જાય, તો પણ જ્યારે ને ત્યારે કોઇનું પણ કલ્યાણ કરવામાં તે ઉપયોગી થશે જ. કોઇપણ કાળે ત્યાં ખોદકામ થતાં અનાયાસે બહાર નીકળી આવેલા પ્રતિમાજી ગમે તેવા અજ્ઞાનમય વાતાવરણવાળા દેશકાળમાં પણ કોઇ ને કોઇ જીવને મહાન તીર્થંકરોના ભવ્ય જીવનચરિત્રોની જિજ્ઞાસા ઉત્પન્ન કરવાના કારણભૂત થઇ પડે. કોઇ જીવને શાંત અને ધ્યાનસ્થ મુદ્રા તરફ આકર્ષણ થાય. કોઈ જીવના હૃદયમાં ધર્મનું બીજ વવાઇ જાય. તૈયાર ભુમિકાવાળા કોઇ જીવના દિલમાં ધર્માંકુર ફૂટી નીકળે. સ્વયંભુરમણ સમુદ્રના મત્સ્યોમાં પ્રતિમા આકારના મત્સ્ય જોઇને દેશવિરતિ પ્રાપ્ત થાય છે, તો પછી પંચેદ્રિય આર્ય-અનાર્ય માનવ માટે કહેવુંજ શું ? જિનપ્રતિમાઓથી ત્રિકાળમાં એકાંત હિત જ છે. તે કોઈને પણ કોઇ પણ રીતે અપાયકારક નથી
જ.
તેથી સાચો જૈન પ્રતિમાજીની જરૂરિયાત બિનજરૂરિયાત વિષે સંદિગ્ધ થઇ વિચારવમળમાં ગોથાં ખાતો નથી. પૂજનારાઓની સંખ્યાના અભાવે પ્રતિમાજીને ભૃગૃહોમાં ભંડારવા ન ભંડારવાનો વિચાર કરતો નથી. આશાતનાના ભયે મંદિર શૂન્ય કરીને બીજે લઇ જવા ઇચ્છતો નથી. તેમજ વ્યાવહારિક જરૂરિયાત બિનજરૂરિયાતને હિસાબે તેની ઉપયોગિતા અનુપયોગિતા સાબિત કરવા વલખાં મારતો નથી. પ્રતિમાપૂજાની આવશ્યકતા અનાવશ્યકતા તથા તેને આગમમાં સ્થાન છે કે નહીં તેની નિરર્થક ચર્ચામાં ઉતરતો નથી. તેમાં તન-મન-ધન ખરચી પુન્યોપાર્જન ક૨વાની ઇચ્છાવવાળાની વચ્ચે બીજો માર્ગ સૂચવી વિઘ્ન નાખવાનો વિચાર સરખો કરતો નથી, કારણ કે તેના જેવું ઉપયોગી, સબળ
] ૬ [
