________________ તમે જેને શેાધો છે... ટૂકડા ખાતર હું રખડી રહ્યો છું; બીજાઓને રીઝવવા યત્ન કરી રહ્યો છું; એ રૂપના ભંડા૨ સમી નવયૌવના સામે હોવા છતાં મુનિરાજ આંખ ઊંચું કરીને જોતાં ય નથી. દષ્ટિ ઊંચી કરી જુએ નહિ.” કેવી મારી પામરતા ! કેવી મુનિરાજની પવિત્રતા ! | મુનિરાજ ઊભા નથી રહ્યા. વહેરવા માટેના આગ્રહને. ઈન્કાર્યો. અને નીચી નજરે, ઈર્યાપથીકિ પૂર્વક પધાર્યા. ક્ષણના આ દશ્ય ઈલાચિ કુમારને એવી વિચાર ભણી. ધકેલ્યા, જેણે વાંસના માંચડા પર જ તેમને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરાવ્યું. પ્રશ્ન આપણે: ઉત્તર મહાપુરૂષને આપણી વાત હતી દર્શનની. પરમાત્માનું અને પરમામાની આજ્ઞા પ્રમાણે જીવન જીવનાર મહાપુરુષનું દર્શન જે થઈ જાય તે તમારા માટે સુખને ખજાને, જે અત્યારે અદશ્ય છે, તે દશ્ય બની જાય. “નિધિ સ્વસનિધાવ.” ઈલાચિ કુમારે પિતાની પાસે રહેલ અનંત જ્ઞાન, અનંત દર્શન, અનંત ચારિત્ર અને અનંત વીર્યના ખજાનાને હાથવગે કરી લીધો. આપણે પ્રશ્ન હતઃ ચાવીસ કલાકની દોડધામ આખરે શા કાજે? મહાપુરુષે ઉત્તર આપે છે. ભાઈ! તું સ્થિર બની જા. સ્થિરતા દ્વારા - મનની ચંચળતા સમાપ્ત થવાથી તારી અંદર રહેલા ખજાનાને તે જોઈ શકીશ. અને અંદરને ખજાને દેખાતાં જ બહારની દેડધામ મટી જશે.
