________________ કારસ્તાન કારમાં મોહનાં 205 વગી બને ત્યારે આ ઉદ્દગારો કાઢવા આપણે અધિકારી બની શકીએ. સંસાર માટે, સ્નેહિજને માટે, પુષ્કળ આંસૂ વહાવ્યા છે આ આત્માએ. સમંદરના સમંદર જેટલાં. પણ પરમાત્મા માટે કેટલાં આંસૂ વહાવ્યાં ? પરમાત્મા નથી મળ્યા, મને ક્યારે પરમાત્માને સાક્ષાત્કાર થશે, આ ભાવના સાથે આંખમાંથી એકાદ આંસૂ ટપકી પડે તેય એ અણુમેલ છે. સમરાશાહના પિતાની પરમાત્મસમર્પિતતા મહાતીર્થ શત્રુ જ્યના ઉદ્ધાર સાથે જેમનું નામ સંકળાયેલું છે તે સમરાશાહના પિતા પોતાના મહાલયમાં બેઠા ધર્મ–આરાધન કરી રહ્યા છે. તન મહેલમાં છે, પણ મન મન્દિરમાં છે. આરાધક આત્માનું ચિત્ત ધર્મમાં, મેક્ષમાં જ હંમેશા હોય; શરીર જ સંસારમાં હાય. “મોક્ષે ચિત્ત ભવે તનુ " મૂર્તિભંજકના કાળની આ વાત છે. તે સમરાશાહના પિતા એક વખત ધર્મ–આરાધન કરી રહ્યા છે, ત્યાં એમને સમાચાર મળ્યા કે, શત્રુંજય તીર્થના અધિપતિ, દેવાધિદેવ ઋષભદેવ પ્રભુની મૂર્તિને વિધર્મીઓએ તેડી નાખી છે. સમાચાર શું સાંભળ્યા, વીજકડાકે બે જાણે. શું? ભગવાન ઋષભદેવની પરમપાવની મૂતિ હવે ન રહી? હવે અમે કેના સહારે તરશું? સમાચાર સાંભળતાં ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી પડથા તેઓ. “દુષમ કાળ જિનબિંબ જિનાગમ ભવિયણ કું આધાર છે.
