________________ સિદ્ધની શોભા જે શી કહું ?" 255 તે એમાં આમ ગભરાઈ શું ગયા ? જાવ. હું આવું અને બાજી સુધારી લઉં છું.” ચીમન શેઠ ગયા અને પાછળના બારણેથી પેસી ગયા દુકાનમાં. થોડીવારમાં ગંગા મા દુકાનના આગળના ભાગમાં આવ્યા. હાથમાં થેલી હતી. “અરે ચીમન શેઠ, એ ચીમન શેઠ! જરા આ થેલી સંભાળજે. મારા ભાઈ ! આ સેનું ને રૂપિયા ને બધું તમારે ત્યાં મૂકવા આવી છું...” પછી, ચીમન શેઠ, દુકાનમાંથી નીકળીને બહાર “હમણાં જ મને સમાચાર મળ્યા કે, ચીમન શેઠની સ્થિતિ તે સદ્ધર છે. એમના વહાણ ડૂબી ગયાના સમાચાર મને મળેલા. પણ હવે માલુમ પડયું કે, એ સમાચાર ખોટા હતા.” લેકે બધા ગૂપચૂપ પોત-પોતાને ઘેર પહોંચી ગયા. એક વખત ગામના એક શ્રીમંતના ઘરે એક યાત્રિક બ્રાહ્મણ આવ્યું. શ્રીમંતે પોતાના ઘરે એને ઉતારે આપ્યો. ખીર-પુરીનું ભજન કરાવ્યું. હવે બનેલું એવું કે, દૂધ લઈને ગામડેથી ભરવાડણ આવી રહી હતી ત્યારે આકાશ માં સમડીએ પકડેલા સપના મુખમાંથી ઝેરના બિંદુએ ટપક્યા અને તે ભરવાડણના બોઘરણામાં જ પડયા. નથી ભરવાડણને આ ખબર. નથી પેલા શ્રીમંતને ખબર. તેમણે તે પ્રેમપૂર્વક અતિથિને પેલા વિષયુક્ત દૂધમાંથી ખીર બનાવી પીરસી. શ્રીમંતના ત્યાં સવારે નાસ્તા માટે ગામ
