________________ ક્ષિાનું ઔષધ.. 39 અંજનાને કહ્યું સનીએઃ મુનિરાજ કઈ ધ્યાનમાં ખડા છે. ચાલે, આપણે તેમને વન્દન કરીએ. બેઉ મુનિરાજ પાસે ગયા. વન્દન કર્યું. મુનિરાજે ધ્યાન પૂરું કર્યું ત્યારે, તેમને સુખસાતા પછી અંજનાએ. પૂછ્યું : ભગવન્! આટલી બધી દુખની ફેજે મારા પર એકી સાથે કેમ તૂટી પડી ? હું નિર્દોષ છતાં મારા માથે આવું ભયંકર દુઃખ? જ્ઞાની મુનિરાજ કહે છેઃ “વત્સ! તું નિર્દોષ છે, પણ આ જન્મની; જ્યારે પાપ તે ગત જન્મનાં પણ વ્યક્તિએ ભેગવવા જ પડે છે. તે ગત જન્મમાં જે ભૂલ કરેલી, તેનું ફળ આ જન્મમાં તે ભોગવી રહી છે.” વસન્તતિલકાએ અંજના સતીને પૂર્વભવ પૂછતાં જ્ઞાની ગુરુ બોલ્યા : અંજના એક રાજાની રાણી હતી. તેની શેક્ય જે એક બીજી રાણી હતી, તે જૈન હતી. જિનેશ્વર ભગવાનની પરમ ઉપાસિકા. અંજનાન્તે જન્મમાં એનું નામ હતું કનકેરી–ને શક્ય પર ભયંકર ઈર્ષા હતી, તીવ્ર દ્વેષ. ખાર. શેક્યનું અહિત ચિંતવવા ઘણું વિચારે ર્યા, છેવટે બીજા કેઈ ઉપાયે કારગત ન લાગતાં વિચાર્યું: શોક્યને ભગવાનની પ્રતિમા પર ખૂબ પ્રેમ છે અને રોજ વિધિપૂર્વક પ્રતિમાની પૂજા કરે છે. લાવ, એ મૂર્તિને સંતાડી દઉં ! મૂર્તિ વગર મારી શક્ય હેરાન પરેશાન થઈ જશે. એની પરેશાની એ જ તે મારું સુખ છે! મૂર્તિને સંતાડવી ક્યાં? મહેલની પાછળ, કચરાના ઢગલામાં અરિહન્ત પ્રભુના પરમ પાવન બિમ્બને એણે
