________________ આરાધના આણે સ્થિરતા 13 લાગ્યા કે, હવે એવું શું લાવવું જે બીજા કોઈને ત્યાં ન હોય! પિતાને જરૂરત છે માટે લાવવું એ વાત નથી. બીજાને પાછળ રાખવા લાવવું છે. ટેલીવિઝન તો લાવ્યા, પણ....! એક બીજી વાત, પિતે ટેલીવિઝન પહેલાં પહેલાં લાવ્યા ત્યારે છાતી છે ગજ ગજ ઉછળી'તી ને રોજ ઉછળે જતી'તી એમાં પડોશીએ ટેલીવિઝન લાવતાં મોટી ઓટ આવી ગઈ! હસું હસું થતા ચહેરે ચીમળાવાની અણુ પર છે હવે. જાણે કે હવાથી પૂરા ભરેલા ફુગ્ગામાં ટાંચણું ઘાંચાણું ! પર પદાર્થોથી માનેલી પૂર્ણતા કેટલી તે ક્ષણભંગુર છે! એક બાજુ છે સ્થિરતા. બીજી બાજુ છે અસ્થિરતા. એ જેડલામાંથી આપણે ભાગે તે અસ્થિરતાને જ છેડો આવ્યું છે. ઘડીકમાં ખુશી-ખુશી. ઘડી પછી નારાજગી.. અપ્રસન્નતા. તમને કેણુ અપ્રસન્ન બનાવે છે? અપ્રસન્નતા કેમ આવી જાય છે. વારંવાર? ચહેરે. કેમ વિલાઈ જાય છે. દિવસમાં કેટલીય વાર? શું થયું, ભાઈ? કેમ આમ મેટું રાખીને બેઠા છે?” “કંઈ થયું નથી....” “તે ?"
