________________ 16 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ ભેજન તેયાર હોય અને ધર્મ-પત્નીની વિનંતિ કે આજ્ઞા!) થાય એટલે તરત જ તમે પાટલે બેસી જાવ ને? કે કંઈક હજુ અધૂરું છે એમ લાગે ? મુનિ મહારાજ સાહેબને કે સાધ્વીજી મહારાજને લાભ મળ્યો છે આજ? આજે સુપાત્રમાં આ ભેજનને અંશ ગયો છે?” એવું પૂછવા ઉભા રહે કે, સીધા જેટલીશાક ગરમાગરમ જમી લો ? નયસાર હજુ સમ્યકત્વ નથી પામ્યા. તમે તે પાંચમા ગુણઠાણે પહોંચી ગયા છે ને? નયસાર પોતાના સેવકને કહે છે: ભેજન તો તૈયાર છે. પણ અતિથિ ક્યાં છે? ને. અતિથિને જમાડ્યા વગર જમાય શી રીતે? નયસારની એ વખતની વિચારણાને પૂજ્ય વીરવિજય મહારાજે શબ્દોમાં આ રીતે બદ્ધ કરી છે. મન ચિતે મહિમાનીલે રે, આવે તપસી કાય; દાન દઈ ભેજન કરું રે.... નયસારની વિચારણા ફળે છે. આવા જંગલમાં અતિથિ ક્યાંથી મળે ? માટે જલદી જલદી ખાઈ લઈએ આ વિચાર આવવાને બદલે નયસારને થાય છે: ડી વાર રાહ જોઈએ. જે મારો પદયા ચમકતે હોય તે મને કદાચ એ લાભ મળી પણ જાય. અને ખરેખર, નયસારનું પુણ્ય ચમકી રહ્યું છે. માર્ગ ભૂલેલા મુનિવરે ત્યાં આવી ચડે છે. એમને ગોચરી નયસાર વહેરાવે છે.
