________________ તમે જેને શોધે છે... કેમ ? ઈલાચિકુમારે રૂપવતી નારી મેળવવા માટે એ છોડયું છે. બસે રૂપિયાની ઘડિયાળ ખરીદવા માટે કઈ દુકાનદારને બસ રૂપિયા આપે તે એ ત્યાગ નથી. કારણ કે એને બદલામાં બીજું કંઈક મેળવવું છે. ઈલાચિકુમાર રાજાને પ્રસન્ન કરવા સારુ વાંસ પર ચડી નાચી રહ્યા છે. એક જ ધ્યેય છેરાજાને રીઝવવાનું. રાજા રીઝે, દાન જે દીએ, તે કન્યા મળે...” છેલ્લી વખત વાંસ પર ચડયા ઈલાચિ. અને નજર પડી બાજુના મકાનના ચોકમાં. સુંદર મહેલની ઓસરીમાં મુનિરાજ નીચા નયણે ઊભા છે. સામે રૂપરૂપના અંબાર સમી નવયૌવના ઉત્તમ લાડવાને થાળ ભરી ઊભી છે. મુનિરાજના શબ્દો નથી સાંભળી શકાતાં. પણ ઈશારાની “ભાષા” ને તે જોઈ શકતા જ હતા ને ઈલાચિકુમાર ! આગ્રહ કરતી ઊભી સુન્દરી, રૂપ રૂપનો અંબાર; નીચા નેણે મુનિવર બેલ્યા, વધુ ખપે ન લગાર....” ઈલાચિકુમારની વિચારધારા આ પતિતપાવન, આંખો જેનાથી ધન્ય બને એવું દશ્ય જોઈ ઈલાચિકુમારે શું વિચાર્યું? “ધન્ય ધન્ય આ જીવતર મુનિનું, ધન્ય જીવન આ નાર....” પણ એકલા ધન્યવાદથી એ વાતને ત્યાં પૂરી કરી લીધી હેત તે મુનિરાજને નમીને વાંસના દોરડા પર નાચવા માંડ્યા હોત ને રાજાને રીઝવવાના પ્રયત્નમાં આગળ વધવા લાગ્યા હોત તેઓ.
