________________
૧૯
પેલાએ કાંટો કાઢીને તરત જ પાછી આંગળી કાનમાં નાંખી દીધી. હવે આ બે શબ્દો કાનમાં અનિચ્છાએ ઘૂસેલા છે તેને ભૂલવા મથે છે. પણ માણસ જેને ભૂલવા મથે તે વધારે ગાઢ બને. તેમ તેને પણ તે શબ્દો ભૂલવાને બદલે વધારે યાદગાર બન્યા. અભયકુમારને મળેલી નિષ્ફળતા . હવે આ બાજુ નગર આખું લૂંટાઈ રહ્યું છે પણ ચોરને કોઈ પકડી શકતું નથી. મંત્રી અભયકુમાર આ બીડું ઝડપે છે. રૌહિણેય પકડાય છે. પણ જ્યાં સુધી કોઈ સાચો પુરાવો ન મળે ત્યાં સુધી શિક્ષા કેમ કરાય? અભયકુમાર પોતાની બુદ્ધિને કામે લગાડે છે. દેવલોક જેવું વાતાવરણ ઉભું કરે છે. રૌહિણેયને ઘેનમાં નાખી ત્યાં સુવાડે છે. જાગે છે ત્યારે દેવો તેને પૂછે છે કે તમે મનુષ્યલોકમાં શું સત્કાર્યો કર્યા છે અને શું દુષ્કૃત્યો કર્યાં છે તે કહો. રૌહિણેય વિચારમાં પડે છે. આ બધું શું છે? શું હું સાચે જ દેવલોકમાં જભ્યો છું? ચારે બાજુ જુએ છે. અનિચ્છાએ કાનમાં પડેલા ભગવાનના શબ્દો યાદ આવ્યા. દેવોના નેત્રો મીંચાતાં નથી. અને દેવો ભૂમિને સ્પર્શતા નથી. તેણે જોયું તો બધા દેવ-દેવીઓના નેત્રો તો ઉઘાડ-માંચ થઈ રહ્યાં છે અને બધા જમીનને અડીને ઉભા છે. તે ખૂબ ચાલાક હતો. સમજી ગયો કે આ તો મને પકડવા માટેનું અભયકુમારનું કાવત્રુ છે. તેણે તો ચાલાકીથી કહેવા માંડયું કે મેં તો ખૂબ જ દાન આપ્યું છે. પરોપકારના કાર્યો કર્યા છે. કોઈ ખરાબ કૃત્યો કર્યા જ નથી. પેલા માણસો તેને ફેરવી ફેરવીને પૂછે છે પણ આ તો એક જ વાત કહે છે કે સારા કાર્યો કર્યા છે માટે તો દેવલોકમાં આવ્યો છું. છેવટે અભયકુમાર થાકે છે તેને છોડી મૂકે છે. રૌહિણેય ઘેર આવીને વિચારે છે કે અનિચ્છાએ સાંભળેલી ભગવાનની વાણીએ મને મરણમાંથી બચાવ્યો. બસ એ જ માર્ગ સાચો છે. સવારે ભગવાન પાસે દીક્ષા લઈ લઉં. પોતે જાતે પહેલાં શ્રેણિક મહારાજા પાસે જાય છે. બધી સત્ય હકીકત કહે છે. ધન દેખાડે છે. અને દીક્ષાની રજા માંગે છે. શ્રેણિક મહારાજા પોતે તેનો દિક્ષા મહોત્સવ કરે છે. તે કેવળજ્ઞાન પામીને મોક્ષમાં જાય છે. કાન એ ભગવાનની-સંતપુરૂષોની વાણી સાંભળવા માટે છે. તેનો સદુપયોગ કરો. વાણી જ તમને બચાવશે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
