________________
૧૮૩
ત્યાં કોઈ ગયું નહીં અને કુમારપાળ આબાદ બચી ગયા. મારાઓ ચાલ્યા ગયા. પછી કુંભારે સાચવીને તેમને બહાર કાઢયા. બીજીવાર તેઓ રસ્તામાં જઈ રહ્યા છે, કકડીને ભૂખ લાગી છે પાસે કંઈ છે નહી. ત્યાં રસ્તા પરથી એક ગાડામાં કોઈ બાઈ જઈ રહી છે તેની પાસે ભાતું છે. બાઈએ જોયું કે કોઈ ઉત્તમપુરુષ છે. પોતે જમવા બેઠી ત્યારે કુમારપાળને પણ જમવા માટે બોલાવે છે. પહેલાંના સમયમાં આ એક રિવાજ હતો. માણસ ક્યારેય એકલો ખાય નહીં તે આપીને જ ખાનારો હતો. ગીતામાં ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ કહ્યું છે કે – તે વઘ મતે પાપા પવન્યત્મિરણાત્ | જેઓ પોતાના માટે રાંધે છે તેઓ પાપ ખાય છે. આપણે તો પહેલું ગાલાને અને પછી વાલાને..સમજી ગયા ને ! કુમારપાળને દહીનો કરંબો જમાડે છે. હવે જ્યારે કુમારપાળ રાજગાદી પર આવે છે ત્યારે આ બાઈના હાથે જ રાજતિલક કરાવે છે, શ્રીદેવી તેનું નામ હતું. અને પેલા કુંભારને પણ બોલાવે છે. જેણે જેણે તેમને સહાય કરી છે તે બધાને બોલાવે છે અને યોગ્ય ભેટણાં આપીને તેમનું સન્માન કરે છે. કેવા ગુણગ્રાહી અને કેવા કૃતજ્ઞી ! કુમારપાળ મહારાજામાં એક આ કૃતજ્ઞતા ગુણ અને બીજો સદાચાર, આ બે ગુણો મહાન હતા. કુંભારટુકડાનું આયંબિલખાતું
આ કળિયુગમાં પણ આ ગુણના બળે ઘણા લોકો ઉંચે આવી ગયા છે. સામાન્ય માણસ પણ આ ગુણના બળે મહાન બને છે. મુંબઈમાં કુંભારટુકડામાં અત્યારે મોટું આયંબિલખાતું ચાલે છે. તે જેની મદદથી ચાલી રહ્યું છે તે ભાઈનો પણ એક મોટો ઇતિહાસ છે. તેમાં એકભાઈ રોજ જમવા માટે આવે, આયંબિલ કરવા નહીં કારણ કે એ ભાઈ ખૂબ ગરીબ હતા. સવારથી સાંજ વેગળી હતી. ખાવા માટે શું કરવું તે મોટો પ્રશ્ન હતો. પેટ કરાવે વેઠ. માણસ બધું સહન કરી શકે છે પણ ભૂખના દુઃખને સહન કરી શકતો નથી. માટે તો કહેવાય છે કે વુમુક્ષતઃ જિં રોતિ પાપમ્ | ભુખ્યો માણસ કયું પાપ કરવા તૈયાર થતો નથી. આ ભાઈને પણ એક ઉપાય સૂઝયો. તેમણે વિચાર્યું કે આયંબિલ ખાતામાં જાઉં. ત્યાં મને કોઈ ખાવાની ના નહીં પડે.. આપણા સાધર્મિકોની આ દશા છે. જૈન સમાજ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
