________________
આસો સુદ-૫
| દીર્ઘદૃષ્ટિ પરમકૃપાળુ પરમાત્મા કરુણાથી આપણને સમજાવી રહ્યા છે. ધર્મનો માર્ગ માનીએ તેટલો અઘરો નથી, છે તો સરળ જ, પણ તેને પહેલાં મગજમાં બરાબર બેસાડવો પડશે પણ આજે માણસના મગજમાં જાત-જાતની ચિંતાઓ ભરેલી પડી છે. સંસારની ચિંતામાં ધર્મને વિચારવાની ફૂરસદ જ ક્યાં છે?
જે જન્મ મળ્યા પછી સ્વર્ગ અને મોક્ષ સુધી પહોંચી શકાય. તેવો દુર્લભ જન્મ મળ્યા પછી જો આમ વેડફી નાખશો તો દુઃખનો અંત કયારે આવશે? દીર્ઘદૃષ્ટિથી વિચાર કરો તો તમને સમજાય કે ધર્મ કેવો અમૂલ્ય છે ? તમે તમારી જાતની સરખામણી તો કરો કે પેલા ઝૂંપડપટ્ટીમાં વસતાં લોકો કરતાં અમે કાંઈક સુખી છીએ, શા માટે ? તમારી પાસે કંઈક વિશિષ્ટ વસ્તુ છે માટે જ ને ! તો એ વિશિષ્ટ વસ્તુ છે ધર્મ... જો કે આ ભવમાં તો ખબર નથી તમે કેવો અને કેટલો ધર્મ કરી રહ્યા છો ? પણ પૂર્વજન્મમાં કરેલો ધર્મ તમને ચોક્કસ શાંતિ આપી રહ્યો છે. લક્ષ્મીને ખેંચવાની જરૂર નથી. એની મેળે આવવા દો. પુણ્ય એને ખેંચીને લાવશે.. તમે તમારી મહેનતે ખેંચવા જશો તો તમે જ તૂટી જશો. ન્યાય નીતિથી તમે તમારું કામ કરો. તેથી લક્ષ્મી સામેથી જ આવશે. લખ્યા લેખ મિથ્યા ન થાય
એક રાજા હતો. તેને કોઈ સંતાન નહોતું. તેથી તે ચિંતાતુર રહેતો હતો. પ્રજા પણ ચિંતામાં હતી. કારણ કે રાજા અને પ્રજા વચ્ચે પિતા-પુત્ર જેવો સંબંધ હતો. રાજાઓ પ્રજાવત્સલ રહેતા. લીંબડીના રાજા ગામમાં કોઈ મૃત્યુ થયું હોય ને તો પોતે જાતે ત્યાં પાથરણે બેસવા જતા. તેને સાંત્વન આપતા. આવા પ્રજાવત્સલ રહેતા. આજે લોકો જ રાજાને ચૂંટીને બેસાડે તોય એજ રાજા લોકોને ખાડામાં નાખે.. આ રાજાનો મંત્રી ખૂબ હોંશિયાર અને પરગજુ હતો. તેણે વિધાતા દેવીની સાધના કરી. સાધનાથી શું અશક્ય હોય! દેવી પ્રત્યક્ષ થયા. વરદાન માંગવા કહ્યું. મંત્રીએ હઠ લીધી. ત્યારે દેવીએ કહ્યું કે પુત્ર થશે પણ સુખી નહીં થાય. આટલું કહીને દેવી અદૃશ્ય થઈ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
