________________
૧૬૯
એ ભાઈ પૂ. વૃદ્ધિચંદ્રજી મ.સા.ના પરિચયમાં આવ્યા. જીવનમાં માણસનો ટર્નિંગ પોઈટ કયારે આવે છે અને કોના સમાગમથી આવે છે તે કહી શકાતું નથી.. સત્સંગથી જીવનનું વહેણ બદલાયું... કાલનો જુગારી-રખડુ માણસ આજનો સાધુ બની ગયો. તેમનું ધર્મવિજયજી મહારાજ નામ પાડવામાં આવ્યું. દીક્ષા લીધા પછી જ્ઞાન ચડે નહીં. પણ વિનય જબરજસ્ત. ગુરુ પર ખૂબજ બહુમાન પૂ. નેમિસૂરિ મહારાજ સાહેબ તેમના ગુરુભાઈ થાય. ધર્મવિજય મહારાજને ભણાવવાનું કામ નેમિસૂરિ મહારાજને સોંપાયું... જ્ઞાનનો ક્ષયોપગમ જરાયે નહીં તેથી ઘણી મહેનત કરે પણ એક અક્ષરે ચઢે નહીં. કયારેક તો ગુરુભાઈ ધડાના દોરાથી મારે પણ ખરા.. પણ મનમાં જરાયે લાગે નહીં. હસતાં-હસતાં વિનયપૂર્વક બધુંજ સહન કરે.. રાત-દિવસ ગુરુનું જ રટણ-સતત ગુરુ મહારાજનું ધ્યાન રાખવું. વર્ષો વીત્યાં. જ્ઞાન તો બહુ મેળવી ન શકાયું. પણ ગુરુ સેવાથી મન તૃપ્ત છે. ગુરુ મહારાજનો અંતિમ સમય નજીક આવી રહ્યો છે. ધર્મવિજયજી મહારાજ સંથારા પાસે બેઠેલા છે. ગુરુ મહારાજ પોતાના બીજા શિષ્યોને કહે છે કે આ ધરમવિજયને પન્યાસ પદવી આપજો.. ગુરુ મહારાજ કાળ કરી ગયા. થોડા જ સમયમાં વિનયથી મળેલી ગુરુકૃપાના બળે અંદરની શક્તિઓ ખીલી ઉઠી. અભ્યાસ વધવા માંડયો. માંડલમાં નાનકડી પાઠશાળા શરૂ કરાવી. એમાં સંસ્કૃતનો અભ્યાસ શરૂ કરાવ્યો. પછી આગળ વધતાં વિદ્યાનું કેન્દ્ર એવા કાશીધામમાં પહોંચ્યાં. વિદ્યાર્થીઓને પણ સાથે લઈ ગયા. બેચરદાસ પંડિત વગેરે સાથે હતા. જૈન સમાજમાં જ્ઞાનનો વધારો કરવો હતો. ઘણા બધા ઝંઝાવાતો આવ્યા. અડગ રહીને પોતાનું કાર્ય આગળ ધપાવતાં ગયાં. હવે લોકોને ખેંચવા માટે તેઓ રસ્તા પર ઉભા રહીને પોતાના વિદ્યાર્થીઓની સામે વ્યાખ્યાન આપવા માંડયા. ધીમે ધીમે કુતૂહલથી લોકો ભેગા થવા માંડયા.... પાંચ, પચ્ચીસ એમ કરતાં કરતાં પાંચસો માણસોનું ટોળું રસ્તા પર ઉભું ઉભું વ્યાખ્યાન સાંભળે... જેને પુરું બોલતાં પણ નહોતું આવડતું તે હવે હજારો માણસોને જકડી રાખવા માંડયા.. જાણે જીભ પર સાક્ષાત્ સરસ્વતી આવી વસી. એમ કરતાં એમની ખ્યાતી પં ભારતભૂષણ મદનમોહન માલવિયા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
