________________
૫૮
રાજ્યને સ્વીકારીને આપણને મુક્ત કર્યા. કેવા સજ્જન છે ! આમ અહોભાવથી તેમને નમસ્કાર કરે છે. મનમાં એમના ગુણોને જ વિચારે છે. આ બાજુ બેન વિચારે છે કે મારા ભાઈઓ કેવા સારા છે? બહેનને પરણાવ્યા પછી પિયરમાં શું હફક હોય ? છતાં પોતાનું આખું રાજ્ય મને આપી દીધું ! કેવી ઉદારતા! બનેવી વિચારે છે કે આ સાળાઓ અને કેવા સારા મળ્યા ! રાજ્ય લેવા માટે તો કેટલી લોહીની નદીઓ વહેવડાવી પડે. જ્યારે વિના મહેનતે સામેથી રાજ આપ્યું. એટલું જ નહીં પણ અમે રાજ્યમાં ખેંચી ન જઈએ માટે અમને તારવા સામેથી આવ્યા. ભાણીયો વિચારે છે કે મામા કેવા સારા છે? આમ ત્રણે જણા પોત પોતાની રીતે વિચારે છે. બનેવી સાળાનો વિચાર કરે છે સાળો બનેવીનો વિચાર કરે છે, પાંચે જણા એક-બીજાના ગુણોને જ જુએ છે. રસ્તામાં ચાલતાં-ચાલતાં જ ઉચ્ચગુણોની વિચારધારાએ ચડે છે અને ગુણની વિચારધારા એમને ક્યાં લઈ ગઈ ! ક્ષણમાં જ બધાં જ કર્મોનો ભૂક્કો, અને નિર્મળ કેવલજ્ઞાન થયું. ગૌતમસ્વામી મહારાજ આ પાંચ જણને લઈને ભગવાનની પાસે આવે છે. દેશના ચાલી રહી છે. પાંચે કેવલજ્ઞાનીઓ કેવળીની પર્ષદ તરફ વળે છે. ત્યાં ગૌતમસ્વામી બોલે છે કે અરે ! એ બાજુ
ક્યાં જાઓ છો ? એ તો કેવલીની પર્ષદા છે. તમારે તો આ બાજુ બેસવાનું છે. ત્યાં ભગવાન કહે છે કે ગૌતમ ! કેવલીની આશાતના ન કર. એમને કેવળજ્ઞાન થયું છે, ગૌતમસ્વામી આશ્ચર્યમુગ્ધ બને છે. બોલી ઉઠે છે ભગવન્! હજુ હાલ તો દીક્ષા લીધી છે એટલીવારમાં કેવળજ્ઞાન.. હા... ગુણાનુરાગથી એ આત્માઓ તરી ગયા.
પહેલવાન બનવા માટે અખાડાઓ છે. ધનવાન બનાવ માટે દુકાનો છે. ભાગ્યવાન બનવા માટે લોટરીઓ છે. ભગવાન બનવા માટે મંદિરો છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
