Dvadashkulakam

Author(s): Jinvallabhsuri, Jinpalgani
Publisher: Jindattsuri Gyanbhandar

Page 171

द्वादशकुलकम् ।
॥ ७९ ॥
चातुर्मासिकपर्वटोचादिप्रवृत्तेर्मुक्तिवैकल्येन गीतार्था परितत्वासंभवात् एवं “तिशि या कहई जाय थुइओ सिसि छोइयाताव तत्थ अणुन्नायं कारणेण परेण वेति" कल्पवचनात् पञ्चदण्डक चैत्यवन्दनापि श्राद्धस्योचितैव न च वाच्यं साध्वा श्रयमेवेदं वचनं यतश्चैत्यवन्दनस्य सम्यक्त्वशुद्धिरेव प्रयोजनं तच्च श्राद्धस्यापि अविशिष्टमेव, संपूर्णचैत्यवन्दननिषेधवचनं च न किंचित् श्रूयते, उपदेशमालायां तु सिद्धान्तोद्धाररूपायाम् "बंदर उभओ कालं पि चेइयाई धयथुई परमो”, इति श्राद्धस्यापि संपूर्णचेत्यत्रन्दनश्रवणात्, तदेवं सर्वमपि सद्गुरुमुखादाकणितमपि विषये योजनीयमिति वृत्तार्यः ॥१०॥ सामान्येनैव लोकं कुरुतेत्युक्तम् अथ तदेव दानादिरूपतया स्पष्टमाह--- अमयमिव मुणंता ताण वृत्तं कुणंता, दलह सबहुमाणं तेसिं भत्तीए दाणं । धरह अकहीलं सोचियं चारु सीलं, भयह तत्रविहाणं भावणं भावणाणं ॥ ११ ॥
व्याख्या - परमानन्द हेतुत्वेनामृतमित्र पीयूपमिवाह्लादकं 'जानाना' मन्यमाना न तु दुष्टराजादेशयत् कटुकं, तेषां सुसाधूनां सम्बन्धि यदुकं वचनं 'तत्कुर्वाणा' विदधानाः सन्तो 'दलयत' वितरत 'सबहुमानं' परमादरे [णान्तरे ]ण तेभ्यः सुसाधुभ्यो 'भक्तया' बाह्यप्रतिपत्तिरूपयाऽपि 'दानं' भक्तपान वस्त्रादिवितरणं, तथा 'धारयत' स्वात्मनि व्यवस्थापयत 'शील' सदाचारं, स्वोचितमात्मानुरूपं सम्यक्त्वाशुत्रतादिरूपं, 'चारु' मनोहरम् इहलोकपरलोकयोः सर्वसम्पत्तिहेतुत्वात् पुनः कीदृशम् ? 'अकृतद्दीलम्' अनापादितात्रज्ञ, शीलवतो हि सर्वत्र माननीयत्वादिति भावः तथा 'भजत' आश्रयत 'तपोविधानम्' अनशनाद्यनु
158
नवमं
कुलकम् ।
॥ ७५ ॥