Dvadashkulakam

Author(s): Jinvallabhsuri, Jinpalgani
Publisher: Jindattsuri Gyanbhandar

Page 180

हाताभ्यः परिभ्रष्टाः सर्वथा तदननुसारिण इत्यर्थः । दृश्यन्ते केचित् स्वसमयादिविरुद्धमपि देवद्रव्योपभोगमाठपत्यगाह
तराशातनादिकं कुर्वाणाः, तथा चोक्तम्-"यत्किंचिद् वितथं यदप्यनुचितं बलोकलोकोत्तरोत्तीणं यद् भवहेतुरेव भविना यच्छ्रास्त्रबाधाकरं । तत्तद् धर्म इति अवम्ति कुधियो मूहासदह मात्रामया सान्ति च हा दुरन्तदशमाश्चर्यस्य विस्फुर्जितम् ॥॥” इति ततः ते स्वसमयादिभ्रष्टा अभिधीयन्ते, तथा 'तुण्डेन' बदनेनागला असत्यासभ्यप्रभूतासंबद्धभाषकत्वेन समधिकाः, स्वसमयादिभिन्नाश्च ते तुण्डार्गलाश्चेति कर्मधारयस्ते च ते 'खलाश्च पैशून्यकारिणश्च ते च ते 'यतयश्च' लिङ्गमात्रधारणेन, न तु भावतस्तेषां राज्यं सर्वत्रास्खलितप्रचारितत्वं तत्र, यथा क्वचित् म्लेच्छनगरादौ तद्राज्ये तत्प्राचुर्ये च सति अम्लेच्छास्तत्र द्विवाः सन्तोऽपि नोपलक्ष्यन्ते, एवमेवंविधोच्खलानां प्राचुर्ये स्वेच्छाचारित्वे च सति अनुच्छंखलाः सुविहिता द्वित्राःगुणिनः सन्तोऽपि नोपलक्ष्यन्ते अनभियुक्तः तेनोक्तम्-न ज्ञायते गुण्यपि ज्ञानादिगुणपात्रमपि स्तोकत्वात् , अ-1
पिविस्मये, कचित् मुणीवीतिपाठः तत्र मुनिरपि सुसंयतोऽपीत्यर्थः, यद्यपि एवं तथापि श्राद्धैरत्यन्ताभियुक्तरन्विष्य गुणिनं + हस्तोकमपि सम्यगवगम्य तस्यैव वचने आदरो विधेय इति भाव, इति वृत्तार्थः ॥ १८॥
एवं तद्राज्ये समुज्जृम्भमाणे भव्यानां महाननर्थः संपद्यते इति सविषादमाहसययमिह जियाणं सोगदोगच्चत्राही-जरमरणभयाई वेरिणो दुन्निवारा । जइ खयकरमेसि कोइ कंखिज्व तत्तं, तहवि हु कुपहदंसी ही दुरंता कुलिंगी ॥ १९॥
162